Γιώργος Ξενάριος (Μεταφραστής)

Ο Γιώργος Ξενάριος (συγγραφέας, κριτικός, μεταφραστής, αρθρογράφος) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1990 ("Η πτώση του Κωνσταντίνου", εκδ. Καστανιώτη). Ακολούθησαν: "Οι δίδυμοι" (εκδ. Καστανιώτη, 1994), "Σμιλεύοντας το φως" (εκδ. Καστανιώτη, 2001, βραχεία λίστα Βραβείου "Διαβάζω") και "Στην άκρη του κόσμου" (εκδ. Κέδρος, 2011, βραχεία λίστα Κρατικού Βραβείου Μυθιστορήματος και βραχεία λίστα Βραβείου "Διαβάζω"). Ως κριτικός συνεργάστηκε με το ένθετο "Βιβλιοθήκη" της "Ελευθεροτυπίας" (2000-2009) και με το "Διαβάζω" (2005-2012), ενώ διατηρούσε μόνιμη στήλη στο περιοδικό "Έξοδος" (2007-2010). Παράλληλα, κείμενά του (άρθρα, σχόλια, κριτικές) δημοσιεύονται τακτικά σε εφημερίδες ("Βήμα", "Καθημερινή" κλπ.) και σε λογοτεχνικά περιοδικά ("Το Δέντρο", "Η Λέξη" κλπ.). Ως μεταφραστής έχει μεταφράσει πάνω από 20 τίτλους από τα γαλλικά, εκ των οποίων δύο (ο "Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου" του Φλωμπέρ [εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2006] και οι "Σαρκοβόρες ιστορίες" του Μπερνάρ Κιρινί [εκδ. Μεταίχμιο, 2010]) ήταν στη βραχεία λίστα του Βραβείου Μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Αγίας Παρασκευής-Deree (2003-2006), ενώ οργάνωσε και ήταν ο βασικός εισηγητής του σεμιναρίου δημιουργικής γραφής στις Εκδόσεις Μεταίχμιο (2006-2010). Επίσης δίδαξε λογοτεχνική μετάφραση (από τα γαλλικά) στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στο ΕΚΕΜΕΛ (2000-2003). Από το 2011 μέχρι το 2014 δίδαξε δημιουργική γραφή στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Γενικός γραμματέας της Εταιρείας Συγγραφέων (2007-2010), της οποίας είναι μέλος από το 2002, ενώ διετέλεσε μέλος, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας, της κριτικής επιτροπής του βραβείου Balcanica (2011). Μέλος της επιτροπής Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων (2012-2013).

Θανάσης Χατζόπουλος (Μεταφραστής)

Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας όπου έζησε ως το 1978. Σπούδασε Ιατρική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύθηκε στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής παιδιών, εφήβων και ενηλίκων και είναι μέλος της Société de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι) και της International Winnicott Association (Σάο Πάολο). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2013 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου (ίδρυμα Πέτρου Χάρη). Το 2014 ονομάσθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία Ιππότης στην τάξη των γραμμάτων και των τεχνών.

Έχει δημοσιεύσει:

ΠΟΙΗΣΗ: Ιδίοις σώμασι (Πλέθρον, 1986, Καστανιώτης, 1997), Η Κοίμηση (Καστανιώτης, 1988), Το Άφωτο (Καστανιώτης, 1990, 1999), Από καταβολής δρόσου (Καστανιώτης, 1991, 1999), Ο εξ αίματος νεκρός (Καστανιώτης, 1994, 1999), Στον ήλιο μοίρα (Καστανιώτης, 1996, Μεταίχμιο, 2004), Ωσεί παρόν (Διάμετρος, 1997), Κανόνας (Καστανιώτης, 1998), Κελί (Το Ροδακιό, 2000), Μιγαδικά και Αμφιθαλή (Μεταίχμιο, 2003), No humans’ land – αναφορά (Μεταίχμιο, 2005), Ψηφία για ψηφίδες (Μεταίχμιο, 2006), Πέρασμα (Ύψιλον/βιβλία, 2007), Μετόπη (Ύψιλον/βιβλία, 2007), Πρόσωπο με τη γη, (Γαβριηλίδης, 2012), Φιλί της ζωής (Κίχλη, 2016).

ΠΟΙΗΤΙΚΗ: Ρήματα για το ρόδο (Καστανιώτης, 1997), Αναγραμματισμοί στη σιωπή (Πόλις, 2002).

ΠΑΡΑΜΥΘΙ: Ένα μικρό κουτάκι, ξύλινο (Μεταίχμιο, 2004).

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ: Οι λησμονημένοι, δύο νουβέλες (Γαβριηλίδης, 2014), Ιστορικός Ενεστώς (Πόλις, 2020).

ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΕΙΣ: Ζήτημα φωτός, ο Θανάσης Χατζόπουλος ανθολογεί τις Μέρες του Γιώργου Σεφέρη (Μπάστας-Πλέσσας, 1995, Ίκαρος, 2007), Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα, ο Κ. Γ. Καρυωτάκης ανθολογείται από τον Θανάση Χατζόπουλο (Διάμετρος, 2001).

Έχει μεταφράσει επίσης από ευρωπαϊκές γλώσσες στα ελληνικά λογοτεχνικά έργα και βιβλία ψυχαναλυτικού ενδιαφέροντος.

Τίτος Πατρίκιος (Μεταφραστής)

Τίτος Πατρίκιος (1928). Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τίτου Πατρίκιου βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Τίτος Πατρίκιος", στο "Η ελληνική ποίηση · η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα: Σοκόλης, 1982, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Δώρα Μέντη, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.· φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας)

Δημοσθένης Αγραφιώτης (Μεταφραστής)

Ο Δημοσθένης Αγραφιώτης (γεν. 1946), ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός κινηματογράφου, φωτογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης, εργάστηκε ως καθηγητής κοινωνιολογίας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2007. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στις κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις της υγείας, της επιστήμης και της τέχνης.

Νίκη Μαραγκού (Μεταφραστής)

Η Νίκη Μαραγκού γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1948. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Βερολίνο. Εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο της Κύπρου. Από το 1980 διευθύνει το βιβλιοπωλείο "Κοχλίας" στη Λευκωσία. Έχει εκδώσει βιβλία ποίησης και πεζογραφίας. Έχει κάνει εφτά ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής κι έχει λάβει μέρος με έργα της στις Μπιενάλε Χαρακτικής Λουμπλιάνας, το 1993, και Καΐρου, το 1996. Έχει μία κόρη, που είναι κι αυτή ζωγράφος. Έχει εκδώσει: "Τα από κήπων", ποίηση, Άγρα, 1980 (Κρατικός Έπαινος Ποίησης, 1981), "Αρχή Ινδίκτου", ποίηση, Λευκωσία, 1987 (Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 1988), "Μια στρώση άμμου", διηγήματα, Καστανιώτης, 1990 (Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας 1991), "Παραμύθια της Κύπρου", Αρμός, 1994, "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός", Καστανιώτης, 1988, τη μαγειρική της "Συνταγές για την Κατερίνα", Ερμής, 2001, τη μυθιστορία "Γιατρός από τη Βιέννη", Το Ροδακιό, 2003, και τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της "Divan", Το Ροδακιό, 2005. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια και το 2006 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το βιβλίο της "Divan". Έχει μετφράσει την ποίηση του Γιοαχίμ Σαρτόριους από τα γερμανικά. Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Joachim Sartorius, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών γερμανών ηθοποιών. (Περισσότερα στο www.marangou.com).

Τίτος Πατρίκιος (Επιμέλεια)

Τίτος Πατρίκιος (1928). Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τίτου Πατρίκιου βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Τίτος Πατρίκιος", στο "Η ελληνική ποίηση · η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα: Σοκόλης, 1982, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Δώρα Μέντη, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.· φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας)

Henri Deluy (Συγγραφέας)

Ο Herni Deluy (Αρνί Ντελουί), γεννήθηκε το 1931. Εκπαιδευτικός, κατόπιν δημοσιογράφος, σήμερα διευθύνει τη Διεθνή Μπιενάλε των ποιητών, που γίνεται στη Val-de-Marne, έξω από το Παρίσι. Είναι επίσης αρχισυντάκτης του γνωστού περιοδικού Lettres Francaises ενώ παράλληλα συνεχίζει να διευθύνει την επιθεώρηση Action Poetique, που πρωτοεκδόθηκε το 1945. Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα ποιητικά βιβλία, μεταφράσεις ποιημάτων από γλώσσες όχι πολύ διαδεδομένες, όπως τα ολλανδικά, τα τσέχικα, τα πορτογαλλικά, μελέτες για τη λογοτεχνία, ιδιαίτερα για την ποίηση των τροβαδούρων, κι ακόμη αρκετές ποιητικές ανθολογίες. Ποιητής με έντονη συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτική ζωή, ο Herni Deluy τροφοδοτεί το πάθος του για την ποίηση με το πάθος του για τις άμεσες εμπειρίες, τα δράματα, τις γήινες απολαύσεις της ζωής, όπως τους αγώνες των ανθρώπων, τη φιλία, τον έρωτα, ή ακόμα τη μαγεία της μαγειρικής και της γαστρονομίας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα