Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεό, παρά με την προσευχή μονάχα. Προσευχόμενος κανείς γεύεται την παρουσία Του, χαίρεται, ειρηνεύει, αγαπά, φωτίζει και καθαρίζει την ψυχή του, αναπαύεται, αποκτά επίγνωση της αμαρτωλότητάς του, λυτρώνεται απ΄ τα πάθη του, λαμπρύνεται, αγιάζεται, νοιώθει θεία γλυκύτητα και γαλήνη κι αυτό το Άγιο Πνεύμα να κατέρχεται στην καρδιά του. Η προσευχή δεν είναι τόσο τα λόγια, όσο ο πόθος μας για τον Θεό, που προσπαθεί να εκφραστεί με τα λόγια. Είναι το έργο των αγγέλων, η πρόξενος των χαρισμάτων, η τροφή της ψυχής μας. Όντως, η προσευχή είναι η πηγή των αγαθών, όλων των πραγματικών αγαθών που θα μπορούσε να αποκτήσει ο άνθρωπος. Τίποτα το πραγματικά μεγάλο δεν μπορεί να έρθει στη ζωή μας χωρίς την προσευχή. Να γιατί ζούμε αληθινά όταν προσευχόμαστε. Λοιπόν, πόσα πολλά και ωραιότατα έχουν να μας πουν απ΄ αυτών οι Πατέρες! Αυτοί που πέρασαν όλη τους τη ζωή προσευχόμενοι, που με την προσευχή φωτίστηκαν πραγματικά κι αγίασαν, ενώθηκαν με τον Θεό, υπερέβησαν κάθε δυσκολία, κατατράπωσαν όλους τους εχθρούς τους και τους δαίμονες! Η προσευχή ήταν σαφώς, το κορυφαίο βίωμά τους. Και το διαπιστώνει πολύ εύκολα αυτό κανείς ερχόμενος σ΄ επαφή με τα κείμενα τους. Και δεν μας την περιγράφουν ως βίωμα μονάχα, αλλά και μας καθοδηγούν στο πως η προσευχή να γίνει και δικό μας βίωμα, επομένως και η πηγή εκείνη των αγαθών στη ζωή μας...