Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789606654541
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται τα κείμενα των εισηγήσεων στο συνέδριο «Προσευχή για (παθητική;) αντίσταση» που διοργάνωσε η 1η Μπιενάλε της Αθήνας το Φεβρουάριο του 2007. Προσκεκλημένοι στο συνέδριο ήταν διεθνείς επιμελητές εκθέσεων, θεωρητικοί της σύγχρονης τέχνης, φιλόσοφοι, αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες.
Το θέμα του συνεδρίου ήταν η δυνατότητα της σύγχρονης τέχνης και των μεγάλων διοργανώσεων να αποτελέσουν εστία στοχασμού γύρω από τη σύγχρονη πολιτική πράξη. Οι εισηγήσεις και οι συζητήσεις που ακολούθησαν και καταγράφονται εδώ, θέτουν ένα εύρος ζητημάτων που αγγίζουν την πολιτική φιλοσοφία, την αισθητική, την πολιτιστική διαχείριση και αποτελούν ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό πανόραμα του στοχασμού που αρθρώνεται σήμερα γύρω από τη σύγχρονη τέχνη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965 και σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έζησε εννέα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Πλέον κατοικεί στη Λευκάδα με τη σύζυγό του και με τα δυο τους παιδιά, και περνά μεγάλα διαστήματα στο Δελβινάκι Πωγωνίου στην Ήπειρο. Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνίας από τα αγγλικά και τα γαλλικά (έχοντας μεταφράσει αρκετά έργα των Ernest Hemingway, Truman Capote, F.S. Fitzgerald, John Steinbeck, Ray Bradbury, Stephen King, Saul Bellow, Richard Powers, Michel Faber, Antoine de Saint-Exupery, Martin Amis, κ.ά.). Έχει εκδώσει τα βιβλία για ενήλικες: "Η θλίψη στα μάτια του ποντικού", Οδυσσέας 1996, "Η Ιουλία είχε ένα πόδι", Οδυσσέας 1998, "Ιστορίες για μικροσκοπικά και γιγαντιαία πλάσματα", Οξύ 2000, "Το τέρας και ο έρωτας", Εστία 2002, "Η μαγική εκδρομή", Εστία 2005, "Το τέλος του ταξιδιού", Εστία 2006, "Η άδεια καρέκλα", Καστανιώτης 2007, "Σπουργίτω και Γράχαμ", Γιάννης Πικραμένος, 2012, "Οδοιπορικό στο Πωγώνι" (κείμενα, φωτογραφίες), Fagotto, 2013, "Το δέντρο του Ιούδα", Κίχλη, 2014, καθώς και πέντε βιβλία για παιδιά. Κείμενα και κριτικές του δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά (diastixo.gr, "Φρέαρ", κ.ά.). Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Σταυρακάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνεται, εκτός του "Lacan and the Political" (Routledge, 1999), και η μονογραφία "The Lacanian Left" (Edinburgh University Press/SUNY Press, 2007). Έχει ακόμη συνεπιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "Φύση, κοινωνία, πολιτική" (Νήσος, 1997), "Discourse Theory and Political Analysis" (Manchester University Press, 2000) και "Lacan & Science" (Karnac Books, 2002), ενώ είναι εκ των συγγραφέων της μελέτης "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων: διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (Νεφέλη, 1999).
Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1971. Αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1993. Το 1994 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (DEA) κοινωνιολογίας από την Ecole et Sciences Sociates (Παρίσι), όπου υπό την επίβλεψη του καθ. Μ. Wieviorka μελέτησε τη σχέση Εγκλεισμού και ιδεολογίας με παράδειγμα την εμπειρία των Ελλήνων κομμουνιστών. Η διδακτορική του διατριβή (2000) στη φιλοσοφία, που εκπόνησε υπό τη διεύθυνση του καθ. E. Balibar στο πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre, έχει θέμα την κομμουνιστική ηθική στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Έχει διατελέσει λέκτορας σύγχρονης πολιτικής θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Ν.Ο.Π.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδασκε από το 2000. Είναι λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικά έργα.
Ο Κωστής Σταφυλάκης είναι θεωρητικός τέχνης και εικαστικός. Είναι ερευνητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών. Είναι επίσης μέλος της ομάδας θεωρίας "The Reading Group". Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε επιθεωρήσεις τέχνης, πολιτικής επιστήμης και συλλογικούς τόμους.
Ο NeiI MuIhoIIand διδάσκει ιστορία της τέχνης και αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης (ΜΑ 1995, PhD 1998). Είναι Διευθυντής του Κέντρου Οπτικών και Πολιτισμικών Σπουδών του Κολλεγίου Τεχνών του Εδιμβούργου, στο οποίο είναι επιπλέον υπεύθυνος του μεταπτυχιακού στη σύγχρονη θεωρία της τέχνης και του μεταπτυχιακού καλών τεχνών στον οπτικό πολιτισμό. Το έργο του επικεντρώνεται σε ζητήματα λαϊκού πολιτισμού, τοπικισμού, αφηγηματολογίας, μαγικού ρεαλισμού και μεταμυθοπλασίας στην πρόσφατη τέχνη και κριτική. Τα αποτελέσματα των ερευνών του εκδηλώνονται σε καλλιτεχνικές πρακτικές, κριτική, μυθοπλασία, εκθέσεις, φανζίν και ντοκιμαντέρ. Είναι συγγραφέας του έργου "The Culturαl Devolution: British Art in the Lαte Twentieth Century", Ashgate (2003) και γράφει συστηματικά στα Flαsh Art, Frieze, Untitled, Texte zur Kunst και Art Review.
Ο Jeremy Valentine εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Queen Margaret του Εδιμβούργου. Ενδιαφέρεται για την κουλτούρα και την πολιτική, καθώς και για τις ιστορικές και σύγχρονες μεταμορφώσεις της πολιτικής σκέψης. Έχει δημοσιεύσει άρθρα γύρω από τα ζητήματα αυτά και στην επιθεώρηση Sociαl Anαlysis επίκειται η δημοσίευση του δοκιμίου του "Political Art, Cultural Policy and Artistic Agency". Είναι συνεκδότης της σειράς μονογραφιών Tαking Οn The Politicαl από τον Edinburgh University Press.
Η Renata Salecl είναι καθηγήτρια στο London School of Economics. Είναι επίσης επικεφαλής ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Εγκληματολογίας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας στη Σλοβενία και συχνά διδάσκει ως επισκέπτρια καθηγήτρια στη Νομική Σχολή Cardozo της Νέας Υόρκης. Επιπλέον έχει διατελέσει επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Humbolt του Βερολίνου, στο Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Ουάσινγκτον, στο Πανεπιστήμιο Ντιούκ του Ντάραμ, στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν και στο New School for Social Research. Το έργο
της επικεντρώνεται στο συνδυασμό νομικής, εγκληματολογίας και ψυχανάλυσης. Τέλος είναι μέρος της πρωτοβουλίας Psychoanalysis@LSE η οποία συνδυάζει την ψυχαναλυτική θεωρία με την έρευνα στις κοινωνικές επιστήμες.
Η Μαρία θεοδώρου είναι διευθύντρια και ιδρυτικό μέλος της μη κερδοσκοπικής SARCHA / Αρχιτεκτονικοί Αγωγοί. Επισκέπτης-ερευνήτρια με υποτροφία FuΙbright στην αρχιτεκτονική σχολή του Ρrincetοn με θέμα τον πολιτιστικό ακτιβισμό (2005-6), είναι διδάκτωρ Ιστορίας και Θεωρίας Αρχιτεκτονικής (Architectural Association), με μεταπτυχιακό δίπλωμα στη συντήρηση μνημείων (La Sapienza) και πτυχίο αρχιτεκτονικής (ΑΠΘ). Στις επαγγελματικές της δραστηριότητες περιλαμβάνονται: Επιμελήτρια της έκθεσης "Athenscape: the 2004 Olympics and the Metabolism of the City", (RIBA, Λονδίνο 2003), τεχνικός σύμβουλος του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού "Εφήμερες κατασκευές στην πόλη της Αθήνας" (2002-3), επιμελήτρια της έκδοσης Athens D.O.E.S. Series (2003), εθνική συντονίστρια των δράσεων για τον πολιτισμό του ευρωπαϊκού προγράμματος Archimed (1996-2001). Συνεργάτης γραφείου υπουργού πολιτισμού (1996-2004), συντονίστρια του Δικτύου Αρχιτεκτονικής (2001-), εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις αστικές πολιτιστικές πολιτικές (2003), μέλος της
διεθνούς επιτροπής του αρχιτεκτονικού περιοδικού Archis (2000-2004). Επισκέπτης κριτής των αρχιτεκτονικών σχολών Architectural Association και Ρrincetοn και μέλος επιτροπών διεθνών αρχιτεκτονικών διαγωνισμών (UIA). Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της σήμερα, βρίσκεται η διασύνδεση της αρχιτεκτονικής με το πολιτικό και με αυτό το θέμα δίνει διαλέξεις και δημοσιεύει κείμενα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Per Hasselberg ασχολείται και καταδεικνύει την ιστορική και πολιτική λογική στην οποία βασίζεται η υποδομή, ο αστικός σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική. Ο καλλιτέχνης εφορμάται συχνά από ένα συγκεκριμένο, αυστηρά προσδιορισμένο τόπο στον οποίον είχε κάποτε ζήσει.
Η EveIyne Jouanno είναι ανεξάρτητη γαλλίδα επιμελήτρια, η οποία μέχρι τον Αύγουστο του 2006 είχε την έδρα της στο Παρίσι, οπότε και μετακόμισε στο Σαν Φραντσίσκο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 παρέδωσε στο Πανεπιστήμιο Ρaris VIII University (Saint Denis Vincennes) πτυχιακά σεμινάρια που βασίζονταν σε μια νέα ανάγνωση της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης μέσα από την ανάλυση των μεταβαλλόμενων γεωπολιτικών συμφραζομένων και των διαπολιτισμικών ζητημάτων που συνδέονται με αυτές τις αλλαγές. Εκτός από τα εκτεταμμένα της άρθρα για βιβλία, καταλόγους και περιοδικά, μεταξύ άλλων των Flash Art International (ανταποκρίτρια), Third Text, Atlantica, Make, Archives de la Critique d΄Art, ήταν από το 2000 έως το 2002 φιλοξενούμενη επιμελήτρια στην αίθουσα προβολών της Kunsthalle της Βέρνης στην Ελβετία, όπου διαμόρφωσε τη νέα της προσέγγιση στη διεθνή σκηνή της τέχνης μέσα από ένα πρόγραμμα ατομικών εκθέσεων υπό τον τίτλο "Sous la Terre, il y a le Ciel" (Κάτω από τη γη υπάρχει ήλιος). Το Φεβρουάριο του 2005 συνέλαβε και ίδρυσε την "Μπιενάλε Εκτάκτου Ανάγκης της Τσετσενίας", ένα πρόγραμμα χωρίς προϋπολογισμό που οργανώνεται ταυτόχρονα στην Τσετσενία όσο και ως περιοδεύουσα έκθεση.
Η EveIyne Jouanno είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Ιστορία της Σύγχρονης Τέχνης από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.
Η Catherine David γεννήθηκε στο Παρίσι το 1954. Σπούδασε γλωσσολογία, λογοτεχνία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole du Louvre στο Παρίσι. Από το 1982 έως το 1990 διετέλεσε επιμελήτρια στο Musee national d΄art moderne, Centre Georges Pompidou, στο Παρίσι και από το 1990 ως το 1994 επιμελήτρια στην Galerie Nationale du Jeu de Paume, στο Παρίσι, όπου διοργάνωσε πλήθος ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Από το 1994 ως το 1997 η Daνid διετέλεσε καλλιτεχνική διευθύντρια της Documenta Χ στο Κάσσελ της Γερμανίας και από το 1998 διευθύντρια του προγράμματος Contemporary Arab Representations, το οποίο ξεκίνησε στη Fundacio Antoni Tapies της Βαρκελώνης. Το 2000 διοργάνωσε την έκθεση "The State of Things" στο Ινστιτούτο
για τη Σύγχρονη Τέχνη ΚW του Βερολίνου. Μεταξύ του 2002 και του 2004 η Daνid ήταν διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Witte de With στο Ρόττερνταμ της Ολλανδίας, ενώ από το 2005 διδάσκει στο Wissenschaftskolleg στο Βερολίνo.
Ο Vίktor Misiano γεννήθηκε το 1957 στη Μόσχα όπου ζει. Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στη θεωρία της τέχνης. Για δέκα χρόνια ήταν επιμελητής στο Κρατικό Μουσείο Πούσκιν και τα τελευταία χρόνια Διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης (CAC) της Μόσχας. Εργάζεται ως κριτικός τέχνης για ρωσικά και διεθνή περιοδικά τέχνης, μεταξύ άλλων τα Moscow Art Magαzine και Flash Art. Έχει επιμεληθεί εκθέσεις ρωσικής σύγχρονης τέχνης σε εναλλακτικούς χώρους, γκαλερί και μουσεία στη Βιέννη, τη Νέα Υόρκη, το Ελσίνκι και αλλού. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα γύρω από τη ρωσική σύγχρονη τέχνη, τη φωτογραφία και τη θεωρία.