"Με τους Προσωκρατικούς τίποτε δεν είναι τελεσίδικα τελειωμένο... Μπορούμε σήμερα να παρακάμψουμε τα ερωτήματα των Προσωκρατικών; Ασφαλώς και μπορούμε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε αποφασίσει να μην έχουμε σχέση με την σύγχρονη επιστήμη, την τέχνη και την εν γένει πνευματική ζωή. Εάν όμως έχουμε αποφασίσει να καλλιεργούμε την επιστήμη και την τέχνη και να συμμετέχουμε στην πνευματική ζωή, τότε οι Προσωκρατικοί θα μας κρατούν πάντοτε συντροφιά και θα γονιμοποιούν την σκέψη μας, όπως γονιμοποίησαν και την σκέψη μεγάλων επιστημόνων: του Erwin Schr?dinger, του Martin Heidegger, του Δημήτρη Νανόπουλου, του Μάνου Δανέζη, του Στράτου Θεοδοσίου, του Γιώργου Γραμματικάκη· την σκέψη μεγάλων καλλιτεχνών: του Samuel Beckett, του Eugene Ionesco, του Harold Pinter· και την σκέψη αμέτρητων άλλων Ελλήνων και ξένων, που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς της ζωής. Τα έργα των Προσωκρατικών θαυμάζονται και θα θαυμάζονται αιωνίως, διότι αν και δημιουργήθηκαν τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.Χ., είναι φτιαγμένα, για να αντέχουν στον χρόνο. Έτσι παρά την παρέλευση χιλιάδων ετών από τότε πού συνετέθησαν, ακόμη και σήμερα με την φρεσκάδα που αναδίδουν, είναι τόσο καινούργια και σύγχρονα και τόσο "πρόσφατα καί νεουργά", ώστε μας καταπλήσσουν. Σαν να έχουν συντεθεί σήμερα!".