Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9786188631854
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τὸν δρόμον τῆς γνώσεως θὰ τὸν βαδίσετε καὶ σεῖς εἰς τὴν ζωήν, ποὺ σᾶς ἀνοίγεται σήμερα. Μὴ λησμονήσετε τοῦ Πλάτωνος τὰς ὁδηγίας. Μὴ λησμονήσετε, ὅτι καλλιέργεια τοῦ νοῦ δὲν εἶναι συσσώρευσις ἐξωτερικὴ γνώσεων καὶ πολυμαθείας. Αἱ γνώσεις εἶναι ἀνθρωπίνης, ὄχι θείας προελεύσεως, καὶ εἶναι ὑλικόν, ὅπως ὁ πλοῦτος καὶ τ’ ἄλλα τοῦ κόσμου τὰ χαρίσματα· ἡ χρῆσις τὰς μεταβάλλει εἰς ἀγαθὸν ἤ κακόν, ὄργανον εὐδαιμονίας ἤ ὄργανον ὀλέθρου καὶ ματαιότητος. Μέσα σας πρέπει νὰ ἐργασθῆτε, διὰ νὰ καλλιεργήσετε τὸν νοῦν σας. Τὴν γνῶσιν, ὄχι τὰς γνώσεις πρέπει νὰ ζητήσετε, εἰς τοῦ λόγου τὴν ἐπιταγὴν νὰ ὑποταχθῆτε, ἄν θέλετε νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Θὰ συναντήσετε συχνὰ πολλούς, ποὺ θὰ σᾶς καλοῦν εἰς προσπαθείας ἐξωτερικῆς ἀνακαινίσεως τῆς κοινωνίας καὶ ἡ ψυχή σας ἀνυστερόβουλα καὶ μ’ ἐνθουσιασμὸν θὰ σκιρτήσῃ. Μὴν τοὺς ἀκολουθήσετε· μὴ ζητήσετε νὰ διορθώσετε τὴν ἀνθρωπότητα, προτοῦ νὰ διορθώσετε τὸν ἄνθρωπον μέσα σας. Ἀκοίμητον μέσα σας κυβερνήτην καὶ ἐλεγκτὴν νὰ ἔχετε τὸν λόγον καὶ μὴ λησμονήσετε οὔτε στιγμήν, ὅτι ὑψίστη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν ἑαυτόν του καὶ τοὺς ἄλλους ὑποχρέωσις εἶναι τὸ λόγον διδόναι. Τὴν ἀλήθειαν εἰς ὅλην σας τὴν ζωήν, εἰς τὰς μεγάλας τοῦ βίου σας στιγμὰς καὶ τὰς ἀπείρους μικροσυμπτώσεις, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀποτελεῖται ἡ ζωὴ ἡμῶν τῶν κοινῶν ἀνθρώπων, νὰ ζητῆτε· ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ λησμονῆτε, ὅτι ἡ ζήτησις εἶναι διὰ τὸν ἄνθρωπον γονιμωτέρα παρὰ ἡ ἑτοίμη ἀπόκτησις καὶ ὅτι εἰς τὸ βάθος ἡ μεγάλη τοῦ ἀνθρώπου μοῖρα εἶναι ἡ φιλοσοφία· ἡ σοφία εἶναι τοῦ Θεοῦ ἰδιότης.
Ὁ Ἰωάννης Συκουτρῆς (1901-1937) ἦταν διακεκριμένος Ἕλληνας φιλόλογος. Δίδαξε στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Εἶναι ἰδιαίτερα γνωστὸς γιὰ τὸ ἐξαιρετικῆς ποιότητας ἔργο του, στὸ ὁποῖο δεσπόζουν, μεταξὺ ἄλλων, οἱ ἐκδόσεις καὶ οἱ εἰσαγωγὲς στὴν Ποιητικὴ τοῦ Ἀριστοτέλη καὶ στὸ Συμπόσιο τοῦ Πλάτωνος. Καὶ σήμερα εἰδικὰ ἀξίζει νὰ ζεῖ στὴ μνήμη τῶν συγχρόνων μας διότι, ὅπως ἔγραψε γι’ αὐτὸν ὁ Κ.Ι.Δεσποτόπουλος, «Σήμερα, ποὺ σὲ παγκόσμια κλίμακα τὸ πνεῦμα περνάει μιὰ δοκιμασία χωρὶς προηγούμενο στὴν ἱστορία, καὶ στὴ χώρα μας ἡ ζωὴ τοῦ ἔθνους βαραίνεται ἀπὸ μιὰ πρόσθετη δοκιμασία, τὴν κυριαρχία τῆς μισαριστείας καὶ τοῦ γραικυλισμοῦ, ὁ Συκουτρῆς, ποὺ ὁλόψυχα πίστευε στὴν ἡγεμονία τῆς ἀριστείας καὶ στὴν ἀποστολὴ τοῦ πνεύματος νὰ κοσμεῖ καὶ νὰ σώζει τὰ ἀνθρώπινα, εἶναι ὅσο ἴσως ποτὲ ἄξιος, καὶ πέρα ἀπὸ τὸ ἔξοχο ἔργο του, νὰ ζεῖ στὴ μνήμη τῶν συγχρόνων μας, γιὰ νὰ κρατάει ἄσβηστο ἐμπρὸς στὶς συνειδήσεις τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πνεύματος.»
Ο Ιωάννης Συκουτρής γεννήθηκε στη Σμύρνη της Ιωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1901. Ο κτηνοτρόφος πατέρας του, χιώτικης καταγωγής, συντηρούσε την πολυμελή οικογένειά του φτωχικά αλλά τίμια· εκείνος έμαθε και τα πρώτα γράμματα στον ασθενικό, μικρόσωμο και λεπτοκαμωμένο άνθρωπο πριν φοιτήσει από το 1909 στην τρίτη τάξη του συνοικιακού δημοτικού σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Υποστηριζόμενος από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο εγγράφτηκε δωρεάν στην Ευαγγελική Σχολή από όπου αποφοίτησε αριστούχος τον Ιούνιο του 1918. Αμέσως, λόγω του αποκλεισμού, αναγκάστηκε να διοριστεί δάσκαλος στο Μουραντιέ (Γκιαούρ-κιοϊ), κωμόπολη κοντά στη Μαγνησία· εκεί σχημάτισε και σύλλογο νέων ορκισμένων να μιλούν μόνον ελληνικά μεταξύ τους. Ήδη από τα δεκαέξι χρόνια του ήταν τακτικός συνεργάτης της "Αμαλθείας" του Σ. Σολωμονίδη με το ψευδώνυμο Αντιφών ο Σμυρναίος. Το φθινόπωρο του 1919 κατόρθωσε να έρθει στην Αθήνα όπου εγγράφεται αναδρομικώς στη Φιλοσοφική Σχολή από την οποία αριστεύοντας παντού αποφοίτησε το 1922. Αμέσως έφυγε για την Κύπρο, όπου είχε διοριστεί καθηγητής στο Ιεροδιδασκαλείο Λάρνακος. Η διαμονή του εκεί αποβαίνει για αυτόν αναβάπτισμα από την οξύτατη εσωτερική κρίση που περνούσε εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Επί διετία δημοσίευσε ιστορικές και λαογραφικές μελέτες στο περιοδικό "Κυπριακά Χρονικά" που ίδρυσε. Το 1924 επέστρεψε στην Αθήνα όπου διορίστηκε βοηθός στο Φιλοσοφικό Σπουδαστήριο του Πανεπιστημίου. Το 1925 παντρεύτηκε και με υποτροφία του Πανεπιστημίου αναχώρησε για τη Γερμανία. Το 1930 επιστρέφοντας στην Αθήνα ανακηρύχθηκε παμψηφεί υφηγητής, και οι αίθουσες των παραδόσεών του ασφυκτιούσαν από την προσέλευση του κοινού. Εργαζόταν δημιουργικά αλλά σπάταλα· κυρίως ως ερευνητής επιστήμων αλλά κατ΄ εξοχήν ως δάσκαλος. Ταυτοχρόνως δούλευε και ως βιβλιονόμος της Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1933 το Πανεπιστήμιο της Πράγας του πρότεινε την έδρα της Κλασικής Φιλολογίας. Τα δημοσιεύματά του -φιλολογικά, φιλοσοφικά, κριτικά κ.ά.- ακολούθησαν καταιγιστικούς ρυθμούς όλα αυτά τα χρόνια. Το 1937, πριν προφτάσει να εκλεγεί καθηγητής στο Πανεπιστήμιο -πόσο το αγάπησε και πόσο τον πίκρανε!- αυτοκτόνησε, μετά από μια τελευταία επίσκεψη στην Ακροκόρινθο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
