"Η Αντωνία Θεοχαρίδου στο έργο της "Πορτοκάλι γλυκό" σκιαγραφεί εκείνες τις απρόσμενες καταστάσεις που καλούνται να βιώσουν τόσο οι νοσούντες από απώλεια μνήμης όσο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Θα πίστευε κανείς πως οι τρομακτικές αλλαγές και η περιθωριοποίηση την οποία βιώνουν οι χαρακτήρες θα τους οδηγούσε στην απομόνωση, εγκλωβίζοντάς τους όλο και περισσότερο στον εαυτό τους. Η συγγραφέας όμως επιλέγει μια εντελών διαφορετική προσέγγιση της καθημερινής τους εξέλιξης. Η σταδιακή αποστασιοποίηση από το παρελθόν τους οδηγεί στην άμεση διαχείριση του νέου τους εαυτού μέσα από μια συνεχή και διαρκή πρόκληση για προσαρμογή στον καινούριο κόσμο στον οποίο καλούνται να ζήσουν. Μέσα από λιτούς -αλλά γεμάτους ουσία, τρυφερότητα, ρεαλισμό και αλήθεια- διαλόγους, η συγγραφέας παρουσιάζει τη συνεχή πάλη των χαρακτήρων με το παρελθόν και το παρόν, μια πάλη από την οποία δεν προκύπτουν νικητές και ηττημένοι, παρά απλά άνθρωποι συμφιλιωμένοι με τη μοίρα τους, οι οποίοι κινούνται με μοναδικό τους γνώμονα την πυξίδα της ζωής. Μια πυξίδα που όλοι έχουμε ενσωματωμένη στην καρδιά και στο μυαλό μας, με τον δείκτη της να στρέφεται πάντα προς τα μπρος, προς το αβέβαιο μέλλον μας". (Αστέριος Πολυχρονίδης, Ηθοποιός - Χορογράφος - Σκηνοθέτης) "Το "Πορτοκάλι γλυκό" διακρίνεται από μια προσπάθεια αναψηλάφησης της θεατρικής γλώσσας και από νεωτερικότητα, τόσο στη θεματική του όσο και στο θεατρικό χειρισμό του". (Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Συγγραφής θεατρικού έργου 2016)