Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
(...) Ο πολιτικός στοχασμός του Γιώργου Θεοτοκά σκοπεύει στον πυρήνα του ελληνικού προβλήματος. Μοχθεί πνευματικά για να εντοπίσει, ν' αναλύσει και να περιγράψει, τελικά να μας παρουσιάσει αυτό το πρόβλημα. Και το συλλαμβάνει ακριβώς κατά τη μεταβατική εκείνη καμπή, που προσδιορίζεται από τη καταστροφή του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Είναι το τέλος της Μεγάλης Ιδέας, όπως είχε βαφτιστεί άστοχα ο εκατόχρονος αγώνας για την εθνική απελευθέρωση του μείζονος Ελληνισμού από την τουρκική κυριαρχία. Συμπίπτει με τις πρώτες συνειδητές συλλήψεις του κοινωνικού προβλήματος και τις πρώτες προσπάθειες να πάρουν τα κοινωνικά αιτήματα πολιτική έκφραση. Ο Θεοτοκάς συλλαμβάνει αυτή την καμπή. Διαβλέπει ακόμα, πως το πολιτικό μας πρόβλημα αποκτά μια διαφορετική διεθνή διάσταση, που υπαγορεύει τη διερεύνηση της θέσης μας μέσα στις ποικίλες γεωπολιτικές περιοχές με τις οποίες συνδέεται η Χώρα μας (...) Η πολιτική σκέψη του Γιώργου Θεοτοκά κινείται ανάμεσα σε δυο πεδία έρευνας: ο Τόπος και η Ιστορία του είναι το ένα. Όχι η επιφάνεια της Ιστορίας, αλλά το βάθος της το κοινωνικό της υπόστρωμα και το πνευματικό της εποικοδόμημα. Γιατί ξέρει, και προσπαθεί να μάθει και στους άλλους, πως σ' αυτά τα δύο ανευρίσκομε: α) την πηγή των δυνάμεων που παλεύουν και γράφουν τις ένδοξες σελίδες που διδάσκονται και β) την τροφή που τους δίνει φυσιογνωμία, έμπνευση και ψυχική δύναμη. Το άλλο πεδίο της έρευνάς του είναι η Ευρώπη. Διαβλέπει έγκαιρα, ενώ ακόμα συνεχίζονταν ο Πόλεμος με τη χιτλερική Γερμανία (Δεκ. 1944), πως θα διαμορφωθεί μια Ευρώπη που θα ξεπεράσει οριστικά τις παλιές διενέξεις της. Κάτω από τη λογοτεχνική διατύπωση: "Για την καινούργια, την καλύτερη Ευρώπη, που πασχίζει να γεννηθεί από τους γάμους τούτους του ουρανού και της κόλασης...", διαφαίνεται ο οραματισμός που βγαίνει μέσ' από την εκτίμηση της πραγματικότητας. Καλύτερη ή όχι, η σημερινή Ευρώπη είναι πραγματικά μια άλλη Ευρώπη. Και σημασία έχει το κύριο πρόβλημα που απασχολούσε τον Θεοτοκά: ποια Ελλάδα θα έχομε απέναντι ή μέσα σ' αυτή την Ευρώπη. Και βιάζεται από τότε (1945), πριν οριστικοποιηθεί η Ειρήνη, να ρίξει πνευματική και πολιτική γέφυρα με τον ένα απ' τους κατακτητές μας, την Ιταλία. Δεκατρία χρόνια ύστερα, μπροστά στην πραγματικότητα της Ε.Ο.Κ., τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι στο πρόβλημα. Υπογραμμίζει τη σημασία της καθυστέρησης που οφείλεται σε ιστορικούς λόγους (Τουρκοκρατία). Εμφανίζεται βέβαια κάπως υπερβολικά αισιόδοξος ως προς τις θετικές συνέπειες των ευρωπαϊκών επενδύσεων στην Ελλάδα, αλλά υπογραμμίζει παράλληλα τη σημασία μιας αλληλεγγύης, που εκείνος την προέβλεψε και εμείς εζήσαμε την επιβεβαίωσή της: της αλληλεγγύης για την κατοχύρωση της πολιτικής και πνευματικής ελευθερίας. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Ο Γιώργος Θεοτοκάς (1905-1966) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του δικηγόρου Μιχαήλ Θεοτοκά και της Ανδρονίκης το γένος Νομικού. Στην Κωνσταντινούπολη τέλειωσε το Ελληνογαλλικό Λύκειο και το 1922 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου. Το 1925 εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της δημοτικιστικής οργάνωσης Φοιτητική Συντροφιά (για τη δράση του κινδύνευσε το 1926 να αποβληθεί από το Πανεπιστήμιο) και υποδέχτηκε τον Γιάννη Ψυχάρη στη Χίο. Μετά την αποφοίτησή του (1927) έφυγε για τρία χρόνια στο Παρίσι και το Λονδίνο. Στο Λονδίνο έγραψε το πρώτο του βιβλίο "Ελεύθερο Πνεύμα", που θεωρήθηκε ως το μανιφέστο της γενιάς του Τριάντα (δημοσιεύτηκε στην Αθήνα το 1929). Το 1929 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως δικηγόρος και δημοσίευσε πολλά κείμενά του στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Το 1940 κατατάχτηκε εθελοντικά στο στρατό και πολέμησε στην Αλβανία.Το 1948 παντρεύτηκε τη φιλόλογο Ναυσικά Στεργίου, η οποία πέθανε το 1959. Το 1952 ταξίδεψε στην Αμερική, το 1955 έθεσε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές στο νομό Χίου, χωρίς επιτυχία. Το 1966 παντρεύτηκε την ποιήτρια Κοραλία Ανδρεάδη. Πέθανε τον ίδιο χρόνο στην Αθήνα. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και με την εφημερίδα "Το Βήμα", ενώ υπήρξε επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Εποχές". Υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού "Νέα Γράμματα" (1935). Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1945-1946 και 1951-1952) και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κ.Θ.Β.Ε. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στις διεθνείς συναντήσεις της Γενεύης και στο Διεθνές Συνέδριο του Εδιμβούργου. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Τιμήθηκε με το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1939 για το μυθιστόρημα "Το δαιμόνιο") και το Αʼ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1957 για το έργο του "Τα προβλήματα του καιρού μας"). Ο Γιώργος Θεοτοκάς τοποθετείται στη γενιά του ʼ30, της οποίας υπήρξε ένα από τα πολυγραφότερα πρόσωπα. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, το θέατρο, την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική, την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Με το έργο του έθεσε τις βάσεις της θεωρίας της γενιάς του Τριάντα για την ελληνικότητα, η οποία πηγάζει παράλληλα από την ελληνική παράδοση (αρχαιοελληνική, βυζαντινή, λαϊκός πολιτισμός) αλλά και από την ευρωπαϊκή παράδοση και σύγχρονη πραγματικότητα. Ο αφηγηματικός του λόγος επηρεάστηκε έντονα από την ελληνική πεζογραφική δημιουργία του 19ου αιώνα. Από τα έργα του σημειώνουμε ως ορόσημα τον "Λεωνή", τους "Ασθενείς και οδοιπόρους", το "Δαιμόνιο" και την "Αργώ". Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Θεοτοκά βλ. Αργυρίου Αλεξ. - Γεωργουσόπουλος Κώστας, "Θεοτοκάς Γιώργος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Γιαλουράκης Μανώλης, "Θεοτοκάς Γιώργος", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 7. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Τζιόβας Δημήτρης, "Χρονολόγιο Γιώργου Θεοτοκά", Διαβάζω 137, 12/2/1986, σ.8-11 και Αράγης Γιώργος, "Γιώργος Θεοτοκάς", Η Μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Δ΄, σ.8-81. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
