Η λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την ώρα της απόδοσης ευθυνών για τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και τις υλικές καταστροφές. Ήδη άλλωστε μεσούντος του πολέμου οι Σύμμαχοι διεκήρυσσαν την ακλόνητη αποφασιστικότητά τους για την παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών πολέμου και την καταβολή της δέουσας επανόρθωσης στις χώρες που συμμετείχαν στον κοινό αγώνα. Η Ελλάδα, που συγκαταλεγόταν μεταξύ των νικητών, υπέστη μια εξαιρετικά σκληρή τριπλή κατοχή, με μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό, και προσπάθησε κι αυτή με τη σειρά της να προβάλει τις διεκδικήσεις της. Έκαναν άραγε οι ελληνικές κυβερνήσεις όλα τα απαραίτητα βήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν την ηθική και υλική δικαίωση; Αναγνώρισαν οι πρώην κατακτητές την ευθύνη τους, αποδεχόμενοι να συμβάλουν στην εκκαθάριση των συνεπειών που προκάλεσε ο πόλεμος; Αποδόθηκε η πρέπουσα τιμωρία σε αυτούς που διενήργησαν τόσο εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου; Τα θύματα αυτών των εγκλημάτων έλαβαν την αποζημίωση που δικαιούνταν; Η ελληνική πολιτεία έλαβε την κατάλληλη επανόρθωση προκειμένου να οργανώσει εκ νέου τις δομές της και να ανασυγκροτήσει την κατεστραμμένη οικονομία της; Το ανά χείρας βιβλίο, στηριγμένο σχεδόν εξολοκλήρου σε αρχειακές πηγές της Ελλάδας και του εξωτερικού, αποτελεί την πρώτη συγκριτική επιστημονική μελέτη που επιχειρεί να παρουσιάσει στην ολότητά της την πολιτική που ακολουθήθηκε στη διεκδίκηση των πολεμικών οφειλών και την ποινική δίωξη των εγκληματιών πολέμου, εστιάζοντας όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στις δύο άλλες δυνάμεις κατοχής, την Ιταλία και τη Βουλγαρία.