Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789604770885
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Στις περισσότερες περιπτώσεις το βασικό κίνητρο είναι ο θαυμασμός για το έργο των ξένων, έργο εμβληματικό, που μπόρεσε να εκφράσει, με όρους αξιώσεων, κάποιες πρωταρχικές, πανανθρώπινες καταστάσεις, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους. Όμως δεν είναι ο θαυμασμός ή η εκλεκτική συγγένεια τα μοναδικά ερεθίσματα- κάποτε είναι και η ίδια η ζωή των δημιουργών, ο μύθος που την περιέβαλε, ή, ακόμα συχνότερα, η ιδεολογία που καθοδήγησε τα βήματα τους. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι μπορεί να συναντάμε, σε συλλογές και ανθολογίες, ποιήματα για ποιητές άγνωστους ή ελάχιστα γνωστούς, ενώ απουσιάζουν κάποια που εύλογα θα αναμέναμε, για πολύ γνωστότερους και καθιερωμένους.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ (1884-1974). Ο Κώστας Βάρναλης γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο της Βουλγαρίας (τότε Ανατολικής Ρωμυλίας), όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και γράφτηκε στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1902 και διορίστηκε δάσκαλος στο σχολείο του Πύργου σε ηλικία δεκαοχτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο έφυγε για σπουδές στην Αθήνα με υποτροφία του κληροδοτήματος του Νικόλαου Παρασκευά από τη Βάρνα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών. Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή και διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος στην Αμαλιάδα. Από εκεί έστειλε στο περιοδικό Νέα Ζωή της Αλεξάνδρειας το ποίημα Θυσία. Μετά από άρνηση του περιοδικού να το δημοσιεύσει, μέλη της Νέας Ζωής αποχώρησαν και δημιούργησαν το περιοδικό Γράμματα, όπου και δημοσιεύτηκε η Θυσία. Τρία χρόνια αργότερα έγινε σχολάρχης στην Αργαλαστή του Πηλίου και μετά από κατηγορίες εναντίον του για εμπλοκή στην υπόθεση των Αθεϊκών του Βόλου μετατέθηκε στα Μέγαρα. Μετά το δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος με τους «απαλλαγέντας και αγυμνάστους του 1900-1902», φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Γληνού και το 1915 διορίστηκε σχολάρχης στην Κερατιά Αττικής. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Φλωμπέρ. Το 1916 επιστρατεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Λήμνο (είχε προηγηθεί η λήξη της Βουλγαρικής ουδετερότητας). Το 1917 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Πειραιά, και το 1919 έφυγε με υποτροφία για μετεκπαίδευση στην αισθητική και τη νεοελληνική φιλολογία στο Παρίσι. Η εκεί παραμονή του σηματοδότησε την ιδεολογική προσχώρησή του στο μαρξιστικό διαλεκτικό υλισμό, καρπός της οποίας στάθηκε το ποίημα Προσκυνητής. Μετά την πτώση της κυβέρνησης Βενιζέλου η υποτροφία του διακόπηκε και ο Βάρναλης επέστρεψε στην Αθήνα, όπου στις αρχές του 1821 διορίστηκε καθηγητής στο Γ΄ Γυμνάσιο του Πειραιά. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας (δέυτερη αναθεωρημένη έκδοση πραγματοποίησε το 1933). Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη Λευτεριά στο περιοδικό Μούσα. Το φθινόπωρο του 1923 μετά από ανάκληση της διακοπής της υποτροφίας του ξαναπήγε στο Παρίσι, όπου έμεινε στο σπίτι του φίλου του χαράκτη Γιάννης Κεφαληνού. Το 1924 γύρισε στην Αθήνα και δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Γληνού. Ένα χρόνο αργότερα σημειώθηκε η κριτική διαμάχη του Βάρναλη με τον Γιάννη Αποστολάκη. Ο Βάρναλης δημοσίευσε το δοκίμιο Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική, αντιτιθέμενος στην ιδεαλιστική ποιητική θεωρία που είχε εκφράσει ο Αποστολάκης στο έργο του Η ποίηση στη ζωή μας. Το 1926 παύτηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχικά προσωρινά και στη συνέχεια οριστικά, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας που δημοσίευσε ως παράδειγμα της αντεθνικής δράσης των μεταρρυθμιστών Παιδαγωγών ένα απόσπασμα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. Το 1927 επέστρεψε στην Αθήνα και τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκημένους. Το 1929 παντρεύτηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου. Το 1932 εξέδωσε την Αληθινή απολογία του Σωκράτη . Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα μαζί με το Γληνό και μετά από εντολή του Κονδύλη εξορίστηκε στη Μυτιλήνη και τον Άγιο Ευστράτιο. Παρέμεινε πιστός στην ιδεολογία του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου, το 1856 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων του Ζωντανοί άνθρωποι, Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νάσος Βαγενάς γεννήθηκε στη Δράμα, μια πόλη της βόρειας Ελλάδας, το 1945. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και τις τρεις πρώτες τάξεις του γυμνασίου εκεί, και το 1960 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (1963-1968), Ρώμης (1970-1972), Έσσεξ (1972-1973) και Καίμπριτζ, όπου (1974-1978) εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την ποίηση και την ποιητική του Γιώργου Σεφέρη. Από το 1980 ως το 1991 διετέλεσε καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και από το 1992 είναι καθηγητής της Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκτός από τα ποιητικά βιβλία του, ο Νάσος Βαγενάς έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία μελετών και δοκιμίων πάνω σε θέματα της λογοτεχνίας και της λογοτεχνικής κριτικής που τον έχουν αναδείξει σε έναν από τους σημαντικότερους σήμερα Έλληνες κριτικούς. Ένα από αυτά "Η ειρωνική γλώσσα", βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής το 1995. Το 2013 του απονεμήθηκε το βραβείο δοκιμίου του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του δοκιμιακού έργου του. To 2017 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Τιμητικό Βραβείο του περιοδικού "Αναγνώστης" [www.oanagnostis.gr], για το σύνολο του έργου του.
Εργογραφία:
Α. Ποίηση
- Πεδίον Άρεως, Διογένης, 1974
- Βιογραφία, Κέδρος, 1978
- Τα γόνατα της Ρωξάνης, Κέδρος, 1981
- Περιπλάνηση ενός μη ταξιδιώτη, Κέδρος, 1986
- Η πτώση του ιπτάμενου, Στιγμή, 1989, β΄εκδ. Παρουσία, 1997
- Βάρβαρες ωδές, Κέδρος, 1992
- Στέφανος, Κέδρος, 2004
- Στη νήσο των Μακάρων, Κέδρος, 2010
- Βιογραφία: Ποιήματα 1974-2014, Κέδρος, 2015
- Πανωραία, Κέδρος, 2016
Β. Πεζογραφία
- Η συντεχνία, Κέδρος, 1976
Γ. Δοκίμια
- Ο ποιητής και ο χορευτής: μια εξέταση για την ποιητική και την ποίηση του Σεφέρη, Κέδρος, 1979
- Ο λαβύρινθος της σιωπής: δοκίμιο για την ποίηση, Κέδρος,1982
- Η εσθήτα της θεάς: σημειώσεις για την ποίηση και την κριτική, Στιγμή, 1988
- Ποίηση και μετάφραση, Στιγμή, 1989
- Η ειρωνική γλώσσα: κριτικές μελέτες για τη νεοελληνική γραμματεία, Στιγμή, 1994
- Μεταμοντερνισμός και λογοτεχνία, Πόλις, 2002, β΄, επαυξημένη εκδ. Πόλις 2012
- Η παραμόρφωση του Καρυωτάκη, Ίνδικτος, 2005
- Κινούμενος στόχος, Πόλις, 2011
- Γκιόστρα, Μικρή Άρκτος, 2012
- Σημειώσεις από την αρχή του αιώνα, Πόλις, 2013.
Δ. Μεταφράσεις
- Μαξ Φρις, Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές, Δωδώνη,1971
- Έντγκαρ Άλαν Πόε, Λίγεια, Στιγμή, 1996
- Richard Burns, Μαύρο φως, Τυπωθήτω, 2005
κ.ά.
Ε. Μεταφράσεις έργων του σε ξένες γλώσσες
Στα αγγλικά:
- Biography (μτφρ.Richard Burns), Lobby Press, Cambridge, 1978
- Biography and Other Poems (μτφρ. John Stathatos), Oxus Press, London, 1979
- The Perfect Order: Selected Poems 1974-2010 (επιμ. Richard Berengarten (Burns) & Paschalis Nikolaou, επιλογή μτφρ.), Anvil Press, London, 2011
Στα γερμανικά:
- Wanderung eines Nicht-Reisenden, (μτφρ. Alexandra Rassidakis), Romiosini, Cologne, 1997
Στα ολλανδικά:
- Biografie en audere (επιλογή από όλες τις συλλογές, μτφρ. Marko Fondse και Hero Howkerda), Het Grekse Eiland, Amsterdam, 1990
- Barbaarse Oden, μτφρ. Marko Fondse και Hero Hokwerda, Styx Publications, Groningen, 1997.
Στα ιταλικά:
- Vagabondagggi di un non viaggiatore (επιλογή από όλες τις συλλογές, μτφρ. Caterina Carpinato, Crocetti Editore, Milano, 1997.
Στα ρουμανικά:
- Ratacirile unui necalator (μτφρ. Victor Ivanovici), Seara, Bucharest, 1998.
- Ode Barbare (μτφρ. Valeriu Mardare), Omonia, Bucharest, 2001.
Στα σερβικά:
- Επιλογή ποιημάτων, μτφρ. Ivan Gadjanski και Ksenija Maricki Gadjanski, Rad, Belgrade, 2001.
(Φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ανδρέας Αγγελάκης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 28 Μαρτίου του 1940. Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Λονδίνου. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Ομιλίες τού θεού και της θάλασσας" (1962), "Ο Πρίγκηπας των κρίνων" (1964), "Προτάσεις Αθωότητας" (1967), "Ποιήματα χαρισμένα στον κόντε Διονύσιο Σολωμό" (1971), "Το πύον" (1973), "Οι Εφιάλτες" (1974), "Το Δωμάτιο" (1977), "Η οδός Θρασυβούλου" (1979), "Ερωτικό Σώμα" (1981) (αυτοαναθολόγηση), "Η Μεταφυσική της μιας νύχτας" (1982), "Καβάφης καθ΄ οδόν" (1984), "Τα ποιήματα του δολοφόνου μου "(1986), "Ο Μακρύς μονόλογος της Μαρίας Πολυδούρη" (1989). Έγραψε τους στίχους σε σημαντικό αριθμό τραγουδιών, έγραψε το νεανικό μυθιστόρημα "Love story στο Αγκίστρι" το οποίο εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Κέδρος το 1990 και τη βιογραφία του Κώστα Ταχτσή, η οποία εκδόθηκε απ΄ τις εκδόσεις Καστανιώτη. Πέθανε στο Νοσοκομείο Μεταξά του Πειραιά στις 14 Ιουλίου του 1991 σε ηλικία μόλις 51 ετών προσβεβλημένος από AIDS και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Αναστάσεως.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1916 και είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λυρικούς ποιητές. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Ουράνη, το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, το Χρυσό Μετάλλιο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, καθώς και με άλλες πολλές διακρίσεις.
Έχει δημοσιεύσει είκοσι δύο ποιητικές συλλογές μέχρι σήμερα, το ποιητικό του έργο έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος έχει μεταφράσει Γάλλους, Ισπανούς και Λατινοαμερικανούς ποιητές.
Είναι μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών και επισκέφθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διάβασε ποιήματά του και έδωσε διαλέξεις στα πιο φημισμένα Πανεπιστήμια της Αμερικής (Χάρβαρντ, Πρίνστον, Γέιλ, Μπάφαλο, Καλιφορνίας κ.ά.). Επίσης επισκέφθηκε με πρόσκληση του Υπουργείου Πολιτισμού τη Ρουμανία και την Ισπανία.
Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, σε φεστιβάλ και άλλες διεθνείς συναντήσεις ως εκπρόσωπος της Ελλαδας.
Οι πιο πρόσφατες μεγάλες διεθνείς διακρίσεις που του απονεμήθηκαν είναι: το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φερνάρντο Ριέλο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Νέα Υόρκη 1988), ο τίτλος και το παράσημο του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας (1989) και το ευρωπαϊκό Βραβείο Χέρντερ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1994) με την αιτιολογία ότι "ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ένας εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των Ελλήνων ποιητών που έχει συμβάλει μ΄ έναν τρόπο ζωτικό και απρόοπτο στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της σύγχρονης ελληνικής λυρικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και έξω από την πατρίδα του".
Το Μάρτιο του 1995 εκλέγεται μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Μιχαήλ Εμινέσκου που εδρεύει στη Ρουμανία, στις 23 Νοεμβρίου 1995 του απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χρυσό μετάλλιο τιμής για τη μεγάλη συμβολή του στα ευρωπαϊκά γράμματα, ύστερα από πρόταση της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, και στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου του έτους του απονέμεται από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τα διάσημα του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Στις 15 Μαρτίου 1997 του απονέμεται εκ μέρους του Ιταλικού Κράτους στη Ραγκούλα της Σικελίας, και σε επίσημη τελετή που έγινε στο κυβερνείο της πόλης αυτής, το Διεθνές Βραβείο "Ίμπλα: μία γέφυρα για την Ευρώπη".
Τον Οκτώβριο του 1997 του απονέμεται το Αριστείο της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών από το Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού. Στις 10 Ιουνίου 1998 το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας του απονέμει Χρυσό Μετάλλιο Τιμής. Στις 3 Δεκεμβρίου 1998 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Στέλιος Γεράνης (1920). Ο Στέλιος Γεράνης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Στέλιου Παναγιωτόπουλου) γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Νέα Έφεσο της Μικράς Ασίας. Φοίτησε στην Πάντειο για δύο χρόνια και εργάστηκε αρχικά ως βοηθός λογιστή και στη συνέχεια ως εκτελωνιστής, ενώ ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στίχων στα περιοδικά Νεότης και Αργώ το 1938. Το 1944 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Μεταπτώσεις. Ακολούθησαν κι άλλες συλλογές, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας και την επιμέλεια περιοδικών εκδόσεων (όπως η Νεοελληνική Μούσα και η Πορεία). Διετέλεσε μεταξύ άλλων αρχισυντάκτης των εφημερίδων "Δημοκρατικός Φρουρός" και "Η Φιλολογική" και διευθυντής των περιοδικών "Πειραϊκή Έρευνα" και "Θερμοπύλες". Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, τα ρουμανικά, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Γενικός γραμματέας του Εκπολιτιστικού Ομίλου Πειραιά "Οι Φίλοι της Τέχνης και της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά", πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πειραιά και της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών του Πειραιά, ο Στέλιος Γεράνης τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1975). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Στέλιου Γεράνη βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Στέλιος Γεράνης", Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.176-178. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 (στη σειρά Ελληνική ποίηση Ανθολογία - Γραμματολογία).
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελένη Βακαλό γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1944 παντρεύτηκε τον ζωγράφο - σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό. Η Βακαλό σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει δίπλωμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόννη με ειδίκευση στην Ιστορία της Τέχνης.
Εργάστηκε ως κριτικός τέχνης στην εφημερίδα Νέα, το διάστημα 1952-1974 (με διακοπή δύο χρόνων στην περίοδο της δικτατορίας) καθώς και στο περιοδικό Ζυγός (1955-1967). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής "Βακαλό" την περίοδο 1957-58. Ως το 1990 δίδασκε Ιστορία της Τέχνης και Στοιχεία Οπτικής Αντίληψης στη Σχολή. Ως σήμερα είναι μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής και του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης (από το 1994). Έχει συνεργαστεί με άρθρα και δοκίμια σε πολλά περιοδικά. Το 1991 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή Γεγονότα και Ιστορίες της Κυρά Ροδαλίνας. Έχει επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Ακαδημίας το 1997 ενώ το 1998 της απενεμήθη ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2000 της απενεμήθη ο τίτλος της Επίτιμου Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Derby.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ηλίας Γκρής γεννήθηκε το 1952 και κατάγεται από την Κρέστενα της Ολυμπίας. Σπούδασε οικονομικά και έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Από μικρός έκανε πολλές δουλειές για να καταλήξει το 1975 στη δημοσιογραφία, την οποία άσκησε σε διάφορα Μέσα και ιδίως στην ΕΡΤ. Στην τηλεόραση έκανε εκπομπές ιστορικού περιεχομένου και στο διάστημα 1999-2003 παρουσίασε την εκπομπή Μορφές Τέχνης. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ.
Έχει εκδώσει ποίηση, πεζογραφία καθώς και μια μελέτη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στην Κύπρο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Στιγμές εφηβείας", Φέξης, 1963, "Στα περιθώρια των καιρών", Φέξης, 1968, "Άσπρη πολιτεία", Φέξης, 1969, "Δέντρα και θάλασσα", Φέξης, 1969 (Α΄ Κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 1969), "Ψηφιδωτό", Κείμενα, 1973, "Η αδελφή του Αλέξανδρου", Κείμενα, 1973, "Υπνοπαιδεία", Εκδόσεις των Φίλων, 1978, "Σηματωροί", Εστία, 1983, "Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο έγκλειστος", Αρμός, 1997, "Τα έψιλον της Ελένης", Αρμός, 1998.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αναστάσης Βιστωνίτης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1952. Παρουσιάστηκε στα Γράμματα το 1970 και από τότε έχει εκδώσει τα εξής βιβλία: Καταγωγή (Εστία, 1984), Η κρίση και η καταστολή (Νεφέλη, 1986), Φάσματα φθοράς (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1994), Το ρόδο και ο λωτός (Εκδόσεις Πατάκη, 1995), Χώμα από ουρανό (Εκδόσεις Πατάκη, 1996), Η κοίτη του χρόνου (Εκδόσεις Πατάκη, 1999), Οι σημαίες του αναχρονισμού και άλλα δοκίμια (Τυπωθήτω, 2003), Το τρένο της λογοτεχνίας (Κέδρος, 2004), Ο ήλιος στην τάφρο (Νεφέλη, 2004), Πεκίνο (Μεταίχμιο, 2005, 2011), Η εσωτερική εξορία (Ροές, 2005), Ex Libris (Τυπωθήτω, 2006), Λογοτεχνική γεωγραφία (Μεταίχμιο, 2007, 2011), Τα ρόδα της Αχερουσίας (Ροές, 2008), Οι μηχανές της ιστορίας (Ολκός, 2013), Κάτω από την ίδια στέγη (Κίχλη, 2017), Ποιήματα (1971-2008) (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018). Έχει μεταφράσει επίσης 50 ποιήματα του Κινέζου Λι Χο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεφέλη το 2002 με τον τίτλο Ο δαίμονας στον καθρέφτη. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρα, δοκίμια, ταξιδιωτικά κείμενα και κριτικά σημειώματα στις εφημερίδες Η Καθημερινή και Η Αυγή και στα περιοδικά Αντί, Η Λέξη, Γράμματα και Τέχνες, Χάρτης, Το Δέντρο, Εντευκτήριο, Νέα Πορεία, Poetix, Πλανόδιον κ.ά. Είναι συντάκτης του Βήματος από το 1991. Υπήρξε μέλος της επιτελικής ομάδας που συνέταξε τον φάκελο υποψηφιότητας της Αθήνας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 (επιμελητής και συντάκτης) και για έναν χρόνο εργάστηκε στην Οργανωτική Επιτροπή Αθήνα 2004. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Από το 1996 ως το 2001 υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Συγγραφέων (European Writers’ Congress) και από το 2003 ως το 2008 αντιπρόεδρός της. Ποιήματα, δοκίμια και πεζογραφήματά του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Πέντε ποιητικά βιβλία του εκδόθηκαν στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα σλαβομακεδονικά, τα σλοβενικά και τα εβραϊκά, κι ένα πεζογραφικό στα σερβικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Διπλωμάτης, πολιτικός, ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και επιφανής μεταφραστής και κριτικός του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα (1838-1920).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ (1879-1941). Ο Πέτρος Βλαστός γεννήθηκε το 1879 στην Καλκούτα των Ινδιών, γιος του Θεόδωρου Βλαστού και της Μαριέττας Ράλλη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1901 ως το 1919 εργάστηκε στο υποκατάστημα του εμπορικού οίκου Ράλλη στις Ινδίες. Στη συνέχεια (1919-1928, οπότε ο οίκος Ράλλη πουλήθηκε σε ξένη εταιρεία) μεταφέρθηκε στα γραφεία του ίδιου οίκου στο Λίβερπουλ, όπου έζησε ως το θάνατό του. Από το 1928 ως το τέλος της ζωής του αφοσιώθηκε στη συγγραφική του δραστηριότητα. Το 1908 παντρεύτηκε την κόρη του Αλέξανδρου Πάλλη, Αζίζα. Ο Πέτρος Βλαστός ανήκει στους έλληνες της διασποράς που κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας επηρέασαν σημαντικά τα ελληνικά γράμματα. Ειδικότερα ανήκε στον κύκλο του οίκου Ράλλη, που στάθηκε ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα κέντρα του ελληνικού δημοτικιστικού κινήματος (στον ίδιο κύκλο ανήκαν ο Αλέξανδρος Πάλλης, ο Αργύρης Εφταλιώτης, ο Δημήτρης Πετροκόκκινος και ο αδερφός του Βλαστού Αμβρόσιος). Παράλληλα ο Βλαστός διατηρούσε τακτική αλληλογραφία με τον γενάρχη του δημοτικιστικού κινήματος Γιάννη Ψυχάρη. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1904 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Της Ζωής, με το ψευδώνυμο Έρμονας. Η συλλογή του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους αθηναϊκούς δημοτικιστικούς κύκλους και επαινέθηκε από τον Κωστή Παλαμά. Ακολούθησαν εκδόσεις και δημοσιεύσεις ποιημάτων, διηγημάτων, κριτικών και πολιτικών δοκιμίων, μελετών και ταξιδιωτικών κειμένων. Συνεργάστηκε με έντυπα όπως ο Νουμάς, τα Γράμματα (Αλεξάνδρειας), τα Κυπριακά Γράμματα, τα Ελληνικά Φύλλα, τα Χιώτικα Χρονικά και η Νέα Εστία. Εκτός από τον σαφή γλωσσικό προσανατολισμό του Βλαστού προς τον
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Όλγα Βότση (1922-1998). Η Όλγα Βότση (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Όλγας Μπούκη - Πλατή) γεννήθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1959 και για τρία χρόνια παρακολούθησε μαθήματα Γερμανικής Φιλολογίας και Ιστορίας Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα και την Κύπρο. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με τη δημοσίευση του ποιήματος "Προσευχή" στο περιοδικό "Νεοελληνική Μούσα" του Πειραιά. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Ερημικά", 1951, "Ενδόμυχα", 1953, "Αγερινά", 1955, "Ύπαρξη και σιωπή", 1958, "Πρώτη ρίζα", 1962, "Ο μεγάλος ήχος", 1965, "Κρύπτη και σύνορο", 1970 (Κρατικό βραβείο ποίησης), "Γυμνά πέλματα", 1973, "Οι σκάλες", 1976, "Ξέφωτα", 1979, "Η άλλη γνώση", 1982, "La fuente y el oyo" (επιλογή ποιημάτων της στα ισπανικά), 1984, "Πήλινο σχήμα" (Βραβείο Λ. Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών), 1985, και "Η εξέδρα", 1988. Εξέδωσε, επίσης, δύο τόμους με στοχασμούς: "Πολύεδρα", 1978, "Οδύνη και ευδία", 1984. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Φιλολογική Πρωτοχρονιά", "Πνευματική Κύπρος", "Ευθύνη", "Νέα Εστία", "Φοιτητική Τέχνη", "Ηπειρωτική Εστία", "Το Περιοδικό μας" και άλλα. Μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1990), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1971), το βραβείο Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών (1987) και το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση (έργων του Φραντς Κάφκα, του Γκέοργκ Τρακλ, κ.ά.), ενώ έργα της μεταφράστηκαν στα ιταλικά, γαλλικά, ισπανικά και πολωνικά. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Όλγας Βότση βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Όλγα Βότση", στο "Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά", σ. 520-522, Αθήνα, Σοκόλης, 1982 και Σιμόπουλος Ηλίας, "Βότση Όλγα", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, τ. 4, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών γεννημένων πριν το 1935, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στη Λάρνακα. Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Σπούδασε Κοινωνιολογία στη Νέα Υόρκη κι έκανε μετα-πτυχιακές σπουδές στον ίδιο κλάδο με ειδίκευση στην Κοι-νωνική Ψυχολογία.
Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Το 2003 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης Κώστα Μόντη. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες, ελληνικές και ξένες και έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, γερμανικά, βουλγαρικά και τουρκικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Φώτος Γιοφύλλης (1887-1981). Ο Φώτος Γιοφύλλης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Μουσούρη) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Άγιοι Δούλοι. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Στην Κέρκυρα τέλειωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Καλλιτεχνική Σχολή. Το 1907 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ακρόπολις, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής και εκδότης σε περιοδικά όπως τα Πολιτισμός, Πρωτοπορία, Ελεύθερα Επτάνησα, Εφημερίς των Ιθακησίων και Οικονομική Ζωή. Το 1922 επιμελήθηκε την έκδοση Ανθολογία των νέων ποιητών μας 1900-1920. Τιμήθηκε με του Α΄ Βραβείο της Ελληνικής Γλωσσικής Εταιρείας και ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, του Συλλόγου Αρχαίου Δράματος Ευριπίδης, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1905 με τη δημοσίευση ενός ποιήματος στην Εφημερίδα των Ειδήσεων (Κέρκυρας). Ακολούθησαν δημοσιεύσεις στο Νουμά, και το 1913 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αρχοντικά. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, πεζογραφήματα και έργα για το θέατρο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές, ενώ έγραψε και μελέτες για την ελληνική τέχνη. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Φώτου Γιοφύλλη βλ. Σιμόπουλος Ηλίας, «Γιοφύλλης Φώτος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Γιοφύλλης Φώτος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θανάσης Νιάρχος γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Γαλλική Φιλολογία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ποίηση: "Εικοσιτέσσερα νυχτερινά τραγούδια" (1970) και "Έρως έρωτας" (1979). Δοκίμια: "Η ανθρώπινη ανησυχία" (1973), "Κατά μέτωπο" (1980), "Ο αόρατος χρόνος" (1988), "Ημερολόγιο μιας διαμαρτυρίας" (1999), "Ο έρωτας για τους άλλους" (1999), "Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής" (1999), "Για τον Άγγελο Τερζάκη" (2002). Συνομιλίες με εκπροσώπους των ελληνικών γραμμάτων με τους τίτλους "Πραγματογνωμοσύνη της εποχής" (1976) και "Τα παιδικά μου χρόνια" (2003). Από το 1981 εκδίδει μαζί με τον Αντώνη Φωστιέρη το λογοτεχνικό περιοδικό "Η λέξη". Έχει την επιμέλεια της σειράς "Σκέψη, Χρόνος και Δημιουργοί" των εκδόσεων Καστανιώτη, στην οποία φιλοξενούνται κείμενα σημαντικών δημιουργών του νεοελληνικού πολιτισμού. Έχει μεταφράσει βιβλία των Κάφκα, Μίλερ, Λούθερ Κινγκ, Κοκτώ, κ.ά. Είναι επίσης συνεργάτης της εφημερίδας "Τα Νέα".
Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Κατάγεται από την Αμοργό, νησί των Κυκλάδων. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, και Ιστορία Δικαίου στο Παρίσι.
Άρχισε να γράφει ποίηση από δώδεκα χρονών, ενώ το πρώτο του βιβλίο το εξέδωσε σε ηλικία δεκαοκτώ ετών.
Από το 1974 ως το 1976 εξέδιδε το περιοδικό "Η Νέα Ποίηση".
Εφτά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό, ενώ πολλά ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Σε διάφορα έντυπα έχουν δημοσιευτεί δοκίμια, κριτικές και μεταφράσεις του. Έχει μεταφράσει επίσης βιβλία των: Max Jacob, Boris Bian και Henry Miller.
Σε συνεργασία με τον Θανάση Νιάρχο: διηύθυνε επί εφτά χρόνια την ετήσια ανθολογία ("Ποίηση" "Ποίηση ΄75" - "Ποίηση ΄81 ") και από τον Ιανουάριο του 1981 εκδίδει και διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό "Η Λέξη".
Το 1993 τιμήθηκε με το διεθνές ποιητικό βραβείο Καβάφη και το 1998 για τη συλλογή του "Η σκέψη ανήκει στο πένθος" με το βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων.
