Ήμασταν άλλοι παιδιά και άλλοι μεγαλύτεροι, όταν στο βιβλιοπωλείο της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 91, φεύγοντας και ο τελευταίος βραδινός πελάτης, κλείναμε την πόρτα και, διψασμένοι για ποίηση, διαβάζαμε, διαβάζαμε, ποιήματα μεγάλα σαν πέτρες σε λιμάνια, όπου και τα γερανοφόρα ακόμη παραιτήθηκαν από το να τις σηκώσουν, ποιήματα «δύστροπα», επίσης, που έπρεπε με κόπο να σπάσεις το κέλυφός τους για να φτάσεις στον πυρήνα, αλλά και ποιήματα «φτωχά», που οι πολλοί τα προσπερνούσαν όπως τους σταθμούς που δεν σταματάνε πια τα τραίνα. Εμείς, πάντως, πρέπει να ομολογήσουμε πως δίναμε ιδιαίτερη έμφαση σε αυτά τα τελευταία, στα μικρά και ταπεινά, που μπορεί να μην ήσαν μεγαλειώδη, άναβαν όμως μια σπίθα μέσα μας και έφερναν ένα «κάτι» που μας συντροφεύει ακόμη και σήμερα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1951, αλλά από το 1965 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και στατιστική. Παράλληλα με την ποίηση γράφει λογοτεχνικές κριτικές και άλλα κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1996 τιμήθηκε με το Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και το 1999 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του "Μη σκεπάζεις το ποτάμι", η οποία, στη συνέχεια, ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο του 2000. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 1982, ενώ κατά το διάστημα 1984-1986 υπηρέτησε και ως μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου.
Ο Κώστας (Κωστής) Νικολάκης (1940-2014) γεννήθηκε στην Εκάλη της Αττικής. Εργάστηκε, αρχικά, ως τσιγκογράφος, δουλεύοντας για τις εκδόσεις Ασπιώτη-ΕΛΚΑ, την εφηµερίδα "Εστία", το περιοδικό "Θέατρο" του Κ. Νίτσου, τα τυπογραφεία του Γιάννη Μακρή και των "Κωνσταντινίδη-Μιχαλά", αλλά και για ζωγράφους όπως ο Γιάννης Τσαρούχης και χαράκτες όπως ο Τάσσος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την πώληση βιβλίων, αρχικά με το περίφημο καρότσι του, στο Μοναστηράκι και στην οδό Χέυδεν, που ήταν ένα "ενημερωμένο βιβλιοπωλείο" για τους φίλους του και έγινε σημείο αναφοράς των ανθρώπων που ενδιαφέρονταν για το βιβλίο (βλ. "Το καρότσι: Ιστορία ενός καροτσιού που έγινε βιβλιοπωλείο", Εκάτη, 1998). Το 1970 ίδρυσε τις εκδόσεις "Κουλτούρα", το 1972 (όταν η Χούντα δεν του ανανέωσε την άδεια του πωλητή), το ημιυπόγειο βιβλιοπωλείο "Εκάτη", κοντά στην Πλ. Βικτωρίας (Γ’ Σεπτεμβρίου 91), και το 1986 τις εκδόσεις "Εκάτη". Το βιβλιοπωλείο του έγινε, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, τόπος συνάντησης στοχαστών, συγγραφέων και ποιητών (τις Τετάρτες συναντιόνταν εκεί οι Μάριος Μαρκίδης, Κορνήλιος Καστοριάδης -όποτε ήταν στην Αθήνα-, Γιάννης Βαρβέρης, Γιώργος Καραβασίλης, Βασίλης Βασιλικός, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κοντός, Γιώργος Μαρκόπουλος, Φαίδων Ταμβακάκης, κ.ά.). Ως ποιητής εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Δημιουργική αδράνεια", 1984 (Οδυσσέας), "Λαθραναγνώστης ονείρων", 1997 (Οδυσσέας), "Χρόνος σε επιφυλακή", 1999 (Ιδεόγραμμα), "Ήχος χάλκινος", 2011 (Εκάτη), καθώς και την ποιητική ανθολογία "Ποιήματα που αγαπήσαμε", 2009, σε συνεργασία με τον Γιώργο Μαρκόπουλο (Εκάτη). Την περίοδο 1996-1997 έδωσε σειρά διαλέξεων στο πλαίσιο του μαθήματος "Ιστορίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης" στο New York College, με θέμα την ιστορία της τυπογραφίας ("Τυπογραφία, παραγωγή και έκδοση βιβλίου"). Πέθανε στην Αθήνα, στις 2 Αυγούστου 2014, σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
