Στο μεγαλύτερο κομμάτι της ποιητικής του παραγωγής, ο Νορς επιδόθηκε στην ποίηση με σπάνια ακρίβεια και ευρηματικότητα χρησιμοποιώντας μία γλώσσα όπου συνδυάστηκαν αριστοτεχνικά οι πιο προωθημένες τακτικές του μοντερνισμού, η `αυτόματη γραφή` και η εκτεταμένη φόρμα του `ποιητικού διαλογισμού` που οδήγησε εν τέλει στην κατάκτηση ενός ιδιάζοντος μεταμοντέρνου λόγου. Με αφορμή το έργο ορισμένων άλλων σπουδαίων αμερικανών δημιουργών της ίδιας περιόδου, έχουμε επίσης σχολιάσει την ποίησή τους με παρόμοιο τρόπο, η ποίηση του Νορς όμως διακατέχεται από έναν σπάνιο ρομαντισμό, η φωνή του εναλλάσσεται από τους πολύ γλυκείς και χαμηλούς τόνους ως το οπερατικό κρεσέντο. Τα ποιήματά του ξεχειλίζουν από χιούμορ και ηρωισμό. Σαν ένα παρατεταμένο κύκνειο άσμα μοιάζει πολλές φορές η ποίησή του, ένα άσμα μάλλον πιστό στο ιδεώδες του βάρδου του καθημερινού βίου, και του στίχου που οπωσδήποτε αντλείται από την πίεση του βιωμένου γεγονότος και του απλούστερου συναισθήματος. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]