Καρπός συλλογικής μέριμνας και εργασίας, οι Πηγές Ιστορίας του Δικαίου συγκεντρώνουν θεμελιώδεις πηγές της ιστορίας των θεσμών και του δικαίου, καλύπτοντας, όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικά, ένα ιδιαιτέρως εκτεταμένο χρονικό πλαίσιο, από την ελληνική αρχαιότητα ως τη Ρώμη, το Βυζάντιο, την Ενετοκρατία και την Τουρκοκρατία και μέχρι το Διάταγμα της Αντιβασιλείας της 23ης Φεβρουαρίου / 7ης Μαρτίου 1835. Τα κείμενα που επιλέχθηκαν προέρχονται από ολόκληρο το φάσμα των πηγών που χρησιμοποιεί ο ιστορικός του δικαίου -πηγές τόσο νομοθετικές όσο και γραμματειακές, λογοτεχνικές, ιστοριογραφικές, επιγραφικές, παπυρολογικές- και διατρέχουν όλες τις όψεις της θεμελίωσης, θέσπισης και εφαρμογής των δικαιικών κανόνων: νομοθεσία, νομολογία, νομική θεωρία και πράξη. Η δομή του τόμου ακολουθεί τη δογματική διάκριση σε δημόσιο, ιδιωτικό και δικονομικό δίκαιο, καθιστώντας ευχερέστερη τη συγκριτική μελέτη των νομικών λύσεων που προέκριναν, στα ίδια κρίσιμα προβλήματα της πολιτικής και θεσμικής οργάνωσης της ανθρώπινης ζωής, εποχές και κοινωνίες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]