Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα δέκα κείμενα, εκτός των δύο εισαγωγικών, που βλέπουν σήμερα το φως της δημοσιότητας στον συλλογικό αυτόν τόμο, αποτελούν οι, κατάλληλα εκ των υστέρων επεξεργασμένες, ανακοινώσεις, οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια της ημερίδας η οποία οργανώθηκε στις 15 Μαΐου 1993 για την καλύτερη γνωριμία του ελληνικού κοινού με το σημαντικό έργο του διακεκριμένου Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu και ιδιαίτερα το σχετικό με την κοινωνιολογία της παιδείας (της εκπαίδευσης και της πολιτισμικής κοινωνικοποίησης). Θα πρέπει να τονιστεί ότι εμείς οι συγγραφείς και όταν επεξεργαστήκαμε τις αρχικές μας ανακοινώσεις για να είναι κατάλληλες για δημοσίευση δεν υπερβήκαμε την αρχική μας πρόθεση, που ήταν να κάνουμε ένα σχόλιο για σημαντικά έργα του Bourdieu, που θεματικά ανήκουν κυρίως στην κοινωνιολογία της παιδείας, και όχι μια σε κατά βάθος ανάλυση της συλλογιστικής του.
Η σειρά με την οποία δημοσιεύονται τα σχετικά κείμενά μας είναι κατά βάση αυτή που τηρήθηκε κατά την ημερίδα: δηλαδή, προηγούνται τα δύο εισαγωγικά κείμενα και η συνέντευξη που έδωσε ο Ρ. Bourdieu στον Ν. Παναγιωτόπουλο. Μετά, προτάσσονται τρία κείμενα που ασχολούνται με τη γενικότερη σκέψη του Pierre Bourdieu και ειδικότερα με τις έννοιες του "πεδίου" (champ) και της "έξεως" (habitus) και ακολουθούν οι αναλύσεις των βιβλίων του των σχετικών με την παραγωγή, αναπαραγωγή, απόκτηση, κατανομή, κατανάλωση και ανάπλαση του πολιτισμικού κεφαλαίου στις σύγχρονες βιομηχανικές μεταβιομηχανικές κοινωνίες μας με τη σειρά που τα συγκεκριμένα αυτά έργα εκδόθηκαν. [...] (από τον πρόλογο της Ιωάννας Λαμπίρη - Δημάκη)
Ο Στέφανος Πεσμαζόγλου γεννήθηκε το 1949. Σπούδασε Οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια του Cambridge και της Οξφόρδης. Μετά το 1977 εργάστηκε στην Διεύθυνση Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος. Διδάσκει στο τμήμα πολιτικής επιστήμης και διεθνών σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Το ερευνητικό, συγγραφικό και διδακτικό του έργο καλύπτει εκπαιδευτικές, πολιτικές και ιδεολογικές πτυχές του μεταπολεμικού ελλαδικού και νοτιο-ευρωπαϊκού χώρου.
Κυριότερες δημοσιεύσεις: "Βίοι παράλληλοι στον ευρωπαϊκό νότο", εκδ. Παρατηρητής, 1986, και "Εκπαίδευση και ανάπτυξη στην Ελλάδα 1948-1985. Το ασύμπτωτο μιας σχέσης", εκδ. Θεμέλιο 1987.
Ο Θεόδωρος Μυλωνάς, μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. πήγε στο Παρίσι (Sorbone-Paris V), όπου έκανε βασικές σπουδές στην Κοινωνιολογία - Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης. Πήρε τα εξής πτυχία: Licence, Maitrise, Diplome d΄ Etudes Approfondies (DEA) και Doctorat με Άριστα.
Τα ενδιαφέροντά του, στραμμένα πάντοτε στις κοινωνιολογικές όψεις της ελληνικής εκπαίδευσης, τον οδήγησαν στη συστηματική μελέτη των σχετικών ερμηνευτικών θεωριών που διατυπώνονταν και διατυπώνονται κυρίως από Γάλλους κοινωνιολόγους της εκπαίδευσης.
Στη διατριβή του, που είχε ως θέμα "L΄ ecart de scοΙarisatiοη entre villes et campagne en Grece" ("Η διαφορά ποσοστών φοίτησης στο σχολείο μεταξύ πόλεων και υπαίθρου στην Ελλάδα"), προσπάθησε να δείξει τους κοινωνικούς προσδιορισμούς του φαινομένου. Η διατριβή αυτή δημοσιεύτηκε στα ελληνικά με μικρές προσθήκες και τίτλο: "Η αvαπαραrωrή των κοινωνικών τάξεων μέσα από τους σχολικούς μηχανισμούς στην Ελλάδα" (εκδ. Γρηγόρη, 1982).
Σε ένα αλλο βιβλίο του με τίτλο: "Κοινωνική αναπαραγωγή στο σχολείο - Θεωρία και εμπειρία" (Εκδ. Αρμός, 1991), ιχνηλατεί την πορεία και τις μεταμορφώσεις της έννοιας "αναπαραγωγή" από τον επιστημονικό χώρο της Βιολογίας-Γενετικής σ ΄ αυτόν της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας και από εκεί στην κοινωνιολογία και κοινωνιολογία της εκπαίδευσης. Με μια σειρά άρθρων του ερευνά συγκεκριμένες κοινωνιολογικές όψεις της ελληνικής εκπαίδευσης.
Σήμερα, ο Θεόδωρος Μυλωνάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. ΄Εχει μετάσχει με εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος. Είναι έγγαμος και έχει δύο κόρες.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Απόφοιτος της κοινωνιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Eπιστημών του Στρασβούργου. Διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολεμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ερευνητής του Κέντρου Ερευνών για την παρέκκλιση και την εγκληματικότητα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών επιστημών της Μπεζανσόν (1987-1988), ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Ελληνικού Κέντρου Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας της Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και του College de France, υπό τη διεύθυνση του Pierre Bourdieu, του Κέντρου Ερευνών στις Κοινωνικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και του Κέντρου Κοινωνιολογίας του Δικαίου και της Δικαιοσύνης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο πλαίσιο των οποίων συμμετείχε σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος του ευρωπαϊκού Δικτύου: "Ή αστική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση", γενικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τα Θέματα Ισότητας, και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ομίλου "Λόγοι Δράσης". Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκεντρώνονται στην κοινωνιολογία της παρέκκλισης, την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και της κουλτούρας και την κοινωνιολογία της γνώσης. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Actes de la Recherche en Sciences Sociales", "Regards Sociologiques" του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης του Βιβλίου ("Liber"). Διευθύνει τις σειρές "Λόγοι Δράσης" και "Μεταστροφές" των εκδόσεων Πατάκη, έχει μεταφράσει και έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων από τα γαλλικά.
Ο Αλέξανδρος-Ανδρέας Κύρτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης από όπου έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο το 1981. Στο ίδιο πανεπιστήμιο εργάστηκε ερευνητής του Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας και δίδαξε στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Έχει διδάξει επίσης στα πανεπιστήμια Κρήτης, Θεσσαλίας καθώς και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Είναι αντιπρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ελληνικού Τραπεζικού Ινστιτούτου. Έχει αναλάβει συμβουλευτικά έργα σε επιχειρήσεις του τομέα των τραπεζών και της πληροφορικής και έχει διατελέσει επισκέπτης ερευνητής στο ΜΙΤ (Program in Science, Technology and Society).
Ο Νίκος Μουζέλης είναι επίτιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (LSE). Εκτός από τα πολυάριθμα άρθρα του που έχουν δημοσιευτεί στα εγκυρότερα ξένα επιστημονικά περιοδικά, στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα εξής βιβλία: "Organisation and Bureaucacy: An Analysis of Modern Theories", Routlege and Kegan Paul (ελληνική έκδοση: "Οργάνωση και γραφειοκρατία", εκδόσεις Μαθιουδάκη/Ανδρονόπουλου, Αθήνα 1991)· "Modern Greece: Facets of Underdevelopment", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Νεο-ελληνική κοινωνία: Όψεις υπανάπτυξης", Εξάντας, Αθήνα 1978)· "Politics in the Semi-periphery: Early Parliamentarism and Late Industrialisation in the Balkans and Latin America", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Κοινοβουλευτισμός και εκβιομηχάνιση στην ημι-περιφέρεια: Ελλάδα, Βαλκάνια, Λατινική Αμερική", Θεμέλιο, 1987)· "Post-Marxist Alternatives: The Construction of Social Orders", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Μεταμαρξιστικές προοπτικές: για μια νέα πολιτική οικονομία και κοινωνιολογία", Θεμέλιο, 1992)· "Ο εθνικισμός στην ύστερη ανάπτυξη", Θεμέλιο, 1994· "Back to Sociological Theory: The Construction of Social Orders", MacMillan, 1991 (ελληνική έκδοση: "Επιστροφή στην κοινωνιολογική θεωρία: Η έννοια της ιεραρχίας και το πέρασμα από τη μικρο- στην μακρο-κοινωνιολογία", Θεμέλιο, Αθήνα, 1997)· "Sociological Theory: What Went Wrong? Diagnosis and Remedies", Routledge, 1995 (ελληνική έκδοση: "Η κρίση της κοινωνιολογικής θεωρίας: Τι πήγε λάθος;", Θεμέλιο, Αθήνα 2000)· "Για έναν εναλλακτικό τρίτο δρόμο: αναστοχαστικός εκσυγχρονισμός και τα αδιέξοδα της πολιτικής σκέψης του Antony Giddens", Θεμέλιο, Αθήνα 2001· "Από την αλλαγή στον εκσυγχρονισμό: κριτικές παρεμβάσεις", Θεμέλιο, Αθήνα 2002.
Η Άννα Φραγκουδάκη είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έζησε στη Γαλλία, 1964-1976, όπου σπούδασε κοινωνιολογία και ειδικεύθηκε στην κοινωνιολογία της παιδείας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Rene Descartes - Paris V (1975, τμήμα επιστημών της εκπαίδευσης) και υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1978, Φιλοσοφική Σχολή). Οι κύριες δημοσιεύσεις της αφορούν τις κοινωνικές ανισότητες, τις διακρίσεις με βάση το φύλο και την κουλτούρα, την ιστορική διγλωσσία και την κοινωνική της λειτουργία, την ανάλυση των σχολικών βιβλίων, τον εθνοκεντρισμό και το ρατσισμό στην εκπαίδευση.
Η Ιωάννα Λαμπίρη - Δημάκη (1932-2004) τελείωσε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία στο London School of Economics (1962). Από το 1962 μέχρι το 1967 εργάστηκε πρώτα ως ερευνήτρια στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και μετά ως διευθύντρια ερευνών στο Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών. Το 1975 εξελέγη υφηγήτρια κοινωνιολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1991 καθηγήτρια στην ίδια σχολή. Οι δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναφέρονται κυρίως σε πορίσματα ερευνών της για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, σε μεθοδολογικά ζητήματα κοινωνικών επιστημών και στην εξέλιξη της κοινωνιολογίας στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με παρουσιάσεις νέων βιβλίων στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.
Αποφοίτησε της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδίκευση στη Στατιστική. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος (1977-81). Εμπειρογνώμων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και Regional Adviser στην Economic Commission for Africa σε θέματα ερευνών. Επίσης, κατά διαστήματα External Consultant του OECD και της EUROSTAT.
Είναι στατιστικός σύμβουλος σε θέματα σχεδιασμού και οργάνωσης οικονομιιcών και κοινωνικών ερευνών..
Επίσης, Fellow of the Royal Statistical Society και μέλος του Διεθνούς Στατιστικού Ινστιτούτου και του Ελληνικού Στατιστικού Ινστιτούτου.
Ο Χαράλαμπος Νούτσος γεννήθηκε το 1946 στο Ελληνικό Ιωαννίνων. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο χωριό του, μαθήτευσε για δυο χρόνια στο Γυμνάσιο της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και φοίτησε για έξι χρόνια στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς Ιωαννίνων, απ΄ όπου έλαβε το πτυχίο του δασκάλου (1966). Την ίδια χρονιά, μετά τις εξετάσεις του Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απ΄ όπου έλαβε το πτυχίο του Κλασικού Τμήματος (1971). Ως βοηθός, στην τότε έδρα της Παιδαγωγικής, στη Φιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή (1979). Από το 1979 ώς το 1981 παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Rene Descartes (Paris V) για την απόκτηση κρατικού διδακτορικού διπλώματος (Doctorat d΄ Etat).
Το πρώτο εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 1988-89 εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Illinois των Η.Π.Α., στο Department of Educational Policy Studies. Το 1990 εκλέχτηκε Καθηγητής της Παιδαγωγικής στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου διδάσκει ιστορία και κοινωνιολογία της εκπαίδευσης. Έχει δημοσιεύσει βιβλία, παιδαγωγικές μελέτες και άρθρα σε ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα περιοδικά και αφιερωματικούς τόμους.
Η Μαρία Ηλιού είναι Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Nηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο μετακλήθηκε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου δίδασκε από το 1980.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα, παιδαγωγικά και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Διδάκτωρ κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Paris 5 (1975). Εργάστηκε ως εντεταλμένη ερευνών στα τμήματα Οικονομίας της Εκπαίδευσης και Κοινωνιολογίας της Ανάπτυξης του Ινστιτούτου Μελέτης Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης (IEDES) του Πανεπιστημίου Paris Ι (1960- 1964 και 1967-1975) και ως υπεύθυνη Ομάδας ΄Ερευνας σε θέματα Κοινωνιολογίας της Παιδείας στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (1965-1967 και 1976-1979). Εμπειρογνώμων της Ουνέσκο για εκπαιδευτικά και κοινωνικά θέματα, έχει πραγματοποιήσει πολλές αποστολές σε χώρες της Αφρικής. Μέλος της Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (1984-1990), επισκέπτης Καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (1986-87), είχε αναλάβει κατά το διάστημα 1989-1990 καθήκοντα Αντιπροέδρου και αναπληρωτή Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. ΄Εχει διατελέσει μέλος των διευθυντικών οργάνων του IEDES, της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ινστιτούτων για την Ανάπτυξη (EADI), της Διεθνούς Εταιρείας Γαλλόφωνων Κοινωνιολόγων (AISLF), του Διεθνούς Ταμείου για την προώθηση του Πολιτισμού (FIPC), του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (Πρόεδρος κατά το 1982-83).
Είναι μέλος της μικτής Επιτροπής εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και της Ουνέσκο για την Εφαρμογή της Σύστασης για την κατάσταση των εκπαιδευτικών (CEART), Ειδική σύμβουλος του Διεθνούς Ταμείου για την προώθηση του Πολιτισμού της Ουνέσκο, μέλος του Γραφείου της Γαλλόφωνης Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης στην Ευρώπη (CESE), ιδρυτικό μέλος και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης (ΕΛΕΣΕ).
΄Εχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα σε διάφορα ελληνικά και ξένα περιοδικά. Έχει συμμετοχή σε συλλογικές εκδόσεις.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Απόφοιτος της κοινωνιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Eπιστημών του Στρασβούργου. Διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολεμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ερευνητής του Κέντρου Ερευνών για την παρέκκλιση και την εγκληματικότητα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών επιστημών της Μπεζανσόν (1987-1988), ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Ελληνικού Κέντρου Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας της Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και του College de France, υπό τη διεύθυνση του Pierre Bourdieu, του Κέντρου Ερευνών στις Κοινωνικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και του Κέντρου Κοινωνιολογίας του Δικαίου και της Δικαιοσύνης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο πλαίσιο των οποίων συμμετείχε σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος του ευρωπαϊκού Δικτύου: "Ή αστική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση", γενικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τα Θέματα Ισότητας, και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ομίλου "Λόγοι Δράσης". Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκεντρώνονται στην κοινωνιολογία της παρέκκλισης, την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και της κουλτούρας και την κοινωνιολογία της γνώσης. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Actes de la Recherche en Sciences Sociales", "Regards Sociologiques" του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης του Βιβλίου ("Liber"). Διευθύνει τις σειρές "Λόγοι Δράσης" και "Μεταστροφές" των εκδόσεων Πατάκη, έχει μεταφράσει και έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων από τα γαλλικά.
Η Ιωάννα Λαμπίρη - Δημάκη (1932-2004) τελείωσε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία στο London School of Economics (1962). Από το 1962 μέχρι το 1967 εργάστηκε πρώτα ως ερευνήτρια στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και μετά ως διευθύντρια ερευνών στο Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών. Το 1975 εξελέγη υφηγήτρια κοινωνιολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1991 καθηγήτρια στην ίδια σχολή. Οι δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναφέρονται κυρίως σε πορίσματα ερευνών της για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, σε μεθοδολογικά ζητήματα κοινωνικών επιστημών και στην εξέλιξη της κοινωνιολογίας στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με παρουσιάσεις νέων βιβλίων στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.
