Το 472 π.Χ. ο Αισχύλος, οχτώ χρόνια μετά την αποφασιστική ναυμαχία της Σαλαμίνας, παρουσιάζει τους Πέρσες, την αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα ο Φρύνιχος είχε δραματοποιήσει το ίδιο θέμα στις Φοίνισσες, από τις οποίες ο μεγάλος τραγικός παράλλαξε ελαφρά έναν στίχο, σύμφωνα με την αρχαία υπόθεση του αισχύλειου έργου. Παρά την κοινότητα του θέματος, δε διαθέτουμε πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο το χαμένο δράμα χειρίστηκε το ιστορικό υλικό του, αλλά μας αρκεί η πολύτιμη είδηση ότι και ο Φρύνιχος, όπως και ο νεότερος ομότεχνός του, τοποθέτησε τη δράση στην Περσία, αντιμετώπισε δηλαδή τη δράση από τη σκοπιά των ηττημένων. [. . .] Ο Αισχύλος με το έργο του επιδίωξε να συντάξει ένα είδος πολιτικής πραγματείας σε ποιητική μορφή με θέμα την παθολογία μιας μεγάλης δύναμης. Συγκεκριμένα θέλησε να δείξει πως μια υπερδύναμη μπορεί να καταστραφεί, αν υπερβεί κάποια ηθικά όρια, όπως υπογραμμίζει το φάσμα του Δαρείου στο λόγο του, που χωρίς αμφιβολία απηχεί τις απόψεις του ίδιου του τραγικού. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
