Η ιστορική αυτή μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τις αποχρώσεις των πολιτικών θέσεων και τις διακυμάνσεις των ιδεολογικών απόψεων ενός σημαντικού τμήματος του σατιρικού Τύπου κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εθνικών κρίσεων και ιδεολογικών εξάρσεων.
Οι βαλκανικές κρίσεις της περιόδου 1875 -1886 θεωρήθηκαν από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων ως ιδανική ευκαιρία για την επέκταση των συνόρων του ελληνικού βασιλείου, ενώ παράλληλα αποτέλεσαν την αφορμή για να ανακληθούν στη συλλογική μνήμη παγιωμένες προκαταλήψεις, απλουστευτικοί μύθοι και στερεοτυπικές κρίσεις. Ο πόλεμος με κάθε θυσία και η ντροπή για την αναίμακτη και κολοβωμένη προσάρτηση των νέων περιοχών, η οποία κατήντησε την Ελλάδα αντί για πρότυπον βασιλείου εν τη Ανατολή -όπως υποσχέθηκε ο Γεώργιος- πρότυπον περιγέλωτος βασίλειον, αποτελούν την κεντρική ιδέα της αρθρογραφίας των σατιρικών εφημερίδων. Ανταποκρινόμενος στα πιο παράτολμα όνειρα των Ελλήνων, ο σατιρικός Τύπος, στη φάση αυτή, προσεγγίζει τα όρια του εθνικού παραληρήματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]