Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην εικοσάχρονη πορεία της έχει συμβάλει στο `πρασίνισμα` της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στο διάλογο γύρω από εναλλακτικές διδακτικές προσεγγίσεις και τρόπους λειτουργίας του σχολείου. Έχει αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα δυναμικά εξελισσόμενου πλαισίου που μπορεί να φέρει νέα μηνύματα και νοήματα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μια δυνατότητα για τους εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα τις γυναίκες να διεκδικήσουν ένα διαφορετικό ρόλο και λόγο στο σχολείο. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου διερευνάται η πορεία και ο επαναπροσδιορισμός της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ως Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία και αναζητούνται συγκλίσεις με τον οικοφεμινισμό, τις κοινωνικές θεωρίες για το φύλο και την περιβαλλοντική ηθική. Καταγράφεται η ελληνική πραγματικότητα και οι επικρατέστερες μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Στο δεύτερο μέρος ο λόγος δίνεται στις ίδιες τις εκπαιδευτικούς που ενεργοποιούνται στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Περιγράφονται και σχολιάζονται τα κίνητρα, τα βιώματα, οι εμπειρίες, οι προσδοκίες και τα αποτελέσματα της δράσης τους. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όσους και όσες ασχολούνται με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και τα Καινοτόμα Προγράμματα στο Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο, με τις γυναικείες σπουδές, με ζητήματα κοινωνικών ταυτοτήτων και με την εκπαιδευτική έρευνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]