«Αγαπητέ φίλε! Ότε, υπό της αυθορμήτου ψήφου των συμπολιτών μου αντιπρόσωπος εν τη Ιονίω Βουλή αναδειχθείς, ανέλαβον το δημόσιον αξίωμα, δι ου η πατρίς με ετίμησε, πολύ δεν εβράδυνα να αποκτήσω αποχρώσαν γνώσιν της ενεστώσης πολιτικής καταστάσεως της Επτανήσου. Η δε κατάστασις αυτή, διεγείρασα την περιέργειάν μου, με ώθησεν εις το να ζητήσω πληροφορίας και περί της παρελθούσης. Όθε επεχείρησα επί τούτω ιστορικάς έρευνας. Χωρίς δε να με δειλιάσωσιν, ούτε ο κόπος ούτε ό,τι επαχθές και άχαρι φέρουσι μεθ` αυτών αι τοιαύται εργασίαι, κατώρθωσα τέλος πάντων να συλλέξω ύλην ικανήν και να συντάξω εξ αυτής το παρόν βιβλίον. Η αυτή δε περίπτωσις, ήτις παρήγαγε το σύγγραμμα τούτο, υπήρξε ταυτοχρόνως και η αφορμή της αδελφικής ημών αγάπης. Διότι, άμα εισήλθον εις το Ιονικόν Βουλευτήριον, και το αυτό αίσθημα, και το κοινόν υπέρ πατρίδος φρόνημα, το έλυσαν με προς σε, μετέβαλον την πολιτικήν ημών ομοφροσύνην εις φιλικόν σύνδεσμον αδιάρρηκτον. Επιθυμών δε προ πολλού να σοι προσφέρω δημόσιόν τι τεκμήριον τής προς σε αγάπης μου, εκπληρώ σήμερον την επιθυμίαν μου ταύτην, το βιβλίον τούτο εις σε προσφωνών. Πιστεύω, δε, ότι και αν ουδεμία αποδοθή εις αυτό αξία, θέλει όμως χρησιμεύσει τουλάχιστον ως μαρτύριον γεγονότος, προσφιλούς μεν προς αμφοτέρους, παρέχοντος δε παραμυθίαν αδιάλειπτον». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]