Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608392601
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Ψυχολογία | Ψυχανάλυση , Νεότερη & Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα κείμενα αυτού του τόμου επιχειρούν να μελετήσουν το θάνατο, τη θνητότητα και τη διαχείρισή τους με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους. Στέκονται κριτικά στις τάσεις φυσικοποίησης των αιτίων και των συνθηκών θανάτου, στις κυρίαρχες αφηγήσεις και διαδικασίες που νομιμοποιούν πρακτικές εξόντωσης των επικίνδυνων Άλλων και διερευνούν τις πολιτικές προϋποθέσεις και ιεραρχίες με βάση τις οποίες οι έννοιες της ανθρώπινης ζωής και του ανθρώπινου θανάτου επιδέχονται διαφορετικές αξιολογήσεις. Ακόμη επιχειρούν να φέρουν στο προσκήνιο την ανατρεπτική δυναμική του απειλούμενου ή νεκρού σώματος, αμφισβητώντας έτσι το δεδομένο της συμμόρφωσής του σε επιβεβλημένες κανονικότητες και σηματοδοτήσεις.
Περιεχόμενα:
Δήμητρα Μακρυνιώτη, "Εισαγωγή: Κοινωνικές και πολιτικές μορφές διαχείρισης"
1. Από τη σιωπή στη διαχείριση: κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της θνητότητας
- Geoffrey Gorer, "Η πορνογραφία του θανάτου"
- Norbert, Elias, "Για τη μοναξιά των θνησκόντων"
- Michel Foucault, "Για το θάνατο του Φράνκο"
- Jean Baudrillard, "Η συμβολική ανταλλαγή και ο θάνατος"
- Zygmunt Bauman, "Θνητότητα, αθανασία και άλλες στρατηγικές ζωή"
2. Διεκδικώντας το σώμα: έλεγχος της ζωής, ρύθμιση του θανάτου
- Stephen Katz, "Μέγιστη διάρκεια ζωής: από τα προνεωτερικά θαύματα στις μεταμοντέρνες φαντασιώσεις"
- Iwan Rhys Morus, "Μια μεγάλη και οικουμενική πανάκεια: Θάνατος, ανάσταση και η ηλεκτρική καρέκλα".
- Margaret Lock, "Μεταθέτοντας την οδύνη: η ανακατασκευή του θανάτου στη Βόρεια Αμερική και στην Ιαπωνία"
- Νομοσχέδιο για τον υποβοηθούμενο θάνατο σε ασθενείς με νόσο σε τελικό στάδιο.
Βουλή των Λόρδων - Νοέμβριος 2005
- Thomas Osborne: ""Η σαγήνη της αποστέρησης": Η αυτοκτονία και η αισθητική της ελευθερίας".
3. Μορφές διαχείρισης του θανάτου
- Beth A. Coklin, "Αυτό είναι το σώμα μας, αυτή ήταν η συνήθειά μας": Νεκρικός κανιβαλισμός σε μια κοινωνία του Αμαζονίου".
- Antonius C.G.M. Robben, "Κρατική τρομοκρατία στον κόσμο των νεκρών: Εξαφάνιση και μετακομιδή στην Αργεντινή".
- Eric Klinenberg, "Αποφυσικοποιώντας τη θεομηνία: Μια κοινωνική αυτοψία του καύσωνα στο Σικάγο το 1995".
- Nancy Scheper-Hughes, "Εβδομήντα πόντους κάτω απ΄ το χώμα και ένα φέρετρο από κοντραμπλακέ: Η κοινωνική παραγωγή της αδιαφορίας μπροστά στο θάνατο των παιδιών".
Christine Harold, Kevin Michael Deluca, "Κοιτάξτε το πτώμα: Εικόνες της βίας και η περίπτωση του Έμετ Τιλ".
Thomas M. McKenna, "Δολοφονημένοι ή μάρτυρες; Λαϊκές αξιολογήσεις του βίαιου θανάτου στο μουσουλμανικό αποσχιστικό κίνημα των Φιλιππίνων".
4. "Διεκπεραιώνοντας" το θάνατο του ανεπιθύμητου άλλου
- Raphael Lemkin, "Γενοκτονία"
- Leo Kuper, "Γενοκτονία: η πολιτική χρήση της στον 20ό αιώνα"
- David Mayburn-Lewis, "Η γενοκτονία των ιθαγενών λαών"
- Michael Taussig, "Κουλτούρα του τρόμου, χώρος του θανάτου. Η Έκθεση του Ρότζερ Κέισμεντ για το Πουτουμάγιο".
- Zygmunt Bauman, "Η νεωτερικότητα και το ολοκαύτωμα"
- Judith Butler, "Βία, πένθος, πολιτική"
Παράρτημα
Σύμβασις διά την πρόληψιν και την καταστολήν του εγκλήματος της γενοκτονίας
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, κοινωνιολόγος, συγγραφέας και σταχαστής, γεννήθηκε στο Πόζναν της Πολωνίας στις 19 Νοεμβρίου 1925. Σε ηλικία 18 ετών κατετάγη στον Ελεύθερο Πολωνικό Στρατό και πολέμησε ενάντια στη ναζιστική κατοχή. Παρέμεινε στο στρατό και μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά τελικά αποστρατεύτηκε εξαιτίας της αντισημιτικής εκκαθάρισης. Ο Μπάουμαν ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες και το 1954 έγινε λέκτορας στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Από το 1968 ζούσε στην Αγγλία. Από το 1972 μέχρι το 1990 διετέλεσε καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λιντς. Ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια του Λιντς και της Βαρσοβίας. Η σκέψη του Μπάουμαν είχε δεχτεί επιρροές από σημαντικούς διανοούμενους του 19ου αιώνα, όπως τον Καρλ Μαρξ και τον Μαξ Βέμπερ, αλλά και του 20ού αιώνα, όπως τον Τεοντόρ Αντόρνο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Εμανουέλ Λεβινάς. Ο Μπάουμαν πίστευε ότι η κοινωνιολογία είναι υπόθεση ηθική: "Το να σκεφτόμαστε κοινωνιολογικά σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, κατανοούμε τις ελπίδες τους και τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους". Τιμήθηκε με τα βραβεία European Amalfi Prize for Sociology & Social Sciences (1990) και Adorno (1998). Έφυγε από τη ζωή στις 9 Ιανουαρίου 2017.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μισέλ Φουκώ (1926-1984) υπήρξε από τους μεγαλύτερους δομιστές φιλοσόφους, γνωστός κυρίως για τις μελέτες του ως προς τις ένννοιες και τους κώδικες μέσω των οποίων λειτουργούν οι κοινωνίες, και ιδιαίτερα ως προς τις "αρχές του αποκλεισμού", με τις οποίες "αποκαθαίρεται" η κοινωνία -όπως για παράδειγμα οι διακρίσεις ανάμεσα στους έμφρονες και τους παράφρονες. Στα πιο σημαντικά έργα του Φουκό συγκαταλέγονται τα εξής: "Τρέλα και παραλογισμός: ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή", "Επιτήρηση και τιμωρία: η γέννηση της φυλακής", "Οι λέξεις και τα πράγματα: μία αρχαιoλογία των επιστημών του ανθρώπου", "Η αρχαιολογία της γνώσης", "Η ιστορία της σεξουαλικότητας".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Norbert Elias γεννήθηκε το 1897 στο Breslau της Γερμανίας, από γονείς εβραϊκής και πολωνικής καταγωγής, και πέθανε το 1990 στο Άμστερνταμ. Σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία με δάσκαλους τους Jaspers, Rickert, Husserl και Alfred Weber. Το 1924 αναγορεύθηκε διδάκτορας με την εργασία "Idee und Individuum. Eine kritische Untersuchung zum Begriff der Geschichte" ("Ιδέα και άτομο. Μια κριτική διερεύνηση πάνω στην έννοια της ιστορίας"). Το 1930 έγινε βοηθός του Karl Mannheim στην Φρανκφούρτη. Το 1935 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Παρίσι και κατόπιν στο Λονδίνο, όπου εργάσθηκε ως ψυχοθεραπευτής και ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης ενηλίκων. Το 1941 έχασε τη μητέρα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από το 1954 δίδαξε κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο του Leicester. Εκτός από το θεμελιώδες έργο του "Uber den Prozess der Zivilisation" ("Η εξέλιξη του πολιτισμού", ελλ. εκδ. Νεφέλη, 1997), που εκδόθηκε το 1939 και πέρασε στην αρχή, για τρεις δεκαετίες, σχεδόν απαρατήρητο, έγραψε μεταξύ άλλων: "Die hofische Gesellschaft. Untersuchungen zur Soziologie des Konigtums und der hofischen Aristokratie" ("Η αυλική κοινωνία. Έρευνες πάνω στην κοινωνιολογία της βασιλείας και στην αυλική αριστοκρατία") (1969)· "Was ist Soziologie?" ("Τι είναι κοινωνιολογία;" (1970)· "Die Gesellschaft der Individuen" ("Η κοινωνία των ατόμων") (1987)· "Studien uber die Deutschen" ("Μελέτες για τους Γερμανούς") (1989)· "Uber die Einsamkeit der Sterbenden" ("Για τη μοναξιά των ετοιμοθάνατων") (1982)· "Mozart. Zur Soziologie eines Genies" ("Μότσαρτ. Σχετικά με την κοινωνιολογία μιας μεγαλοφυίας", ελλ. εκδ. Ίνδικτος, 2001) (1991)· "The symbol theory" (1991)· "Die Ballade vom armen Jacob" (1996). Η έκδοση των απάντων του άρχισε το 1997 στη Φρανκφούρτη και προβλέπεται να περιλάβει 19 τόμους.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ζαν Μποντριγιάρ (1929 - 2007) γεννήθηκε στο Ρένς της Γαλλίας. Σπούδασε γερμανική φιλολογία και έζησε τα νιάτα του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, δίδαξε κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο Paris-X Nanterre. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Les Temps Modernes" και μετείχε στην συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Utopie" και "Traverses". Ο Μποντριγιάρ έγραψε περίπου πενήντα βιβλία και ήταν διάσημος για την κριτική που ασκούσε στους μηχανισμούς της καταναλωτικής κοινωνίας. Υπήρξε φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, πολιτικός σχολιαστής και φωτογράφος. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Πέθανε στο σπίτι του στο Παρίσι, μετά από "μακρά ασθένεια", τον Μάρτιο του 2007.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Δήμητρα Μακρυνιώτη είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών.