Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9786185317089
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα κείμενα της έκδοσης ήταν αρχικά χειρόγραφες σημειώσεις του Ι. Συκουτρή για τις περίφημες προφορικές παραδόσεις του στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, που προσείλκυαν πολύ κόσμο και όχι μόνο φοιτητές. Το πρώτο είναι «απόσπασμα από την εισαγωγήν εις τον Φαίδωνα του Πλάτωνος», έργο το οποίο ο μεγάλος φιλόλογος δίδαξε τη χρονιά 1933-1934. Το δεύτερο είναι ανάλυση της τραγωδίας τού Σοφοκλέους «Αίας» και το δίδαξε την επόμενη χρονιά. Πέραν της αξίας των αναλύσεων του Ι. Συκουτρή καθ’ εαυτές, ο σύγχρονος αναγνώστης που γνωρίζει το τραγικό τέλος τού μεγάλου φιλολόγου, αναγνωρίζει στο κείμενο ιδέες και αντιλήψεις τού συγγραφέα σχετικά με τον θάνατο, που σίγουρα τον επηρέασαν όταν λίγο καιρό αργότερα πήρε τη Μεγάλη Απόφαση. Η δίψα όμως του αθηναϊκού κοινού για τη διδασκαλία του αποτελούσε βεβαίωση της πίστεώς του στην ανάγκη που είχε ο Ελληνισμός να γνωρίση την αρχαία γραμματεία. Όσοι είχανε παρακολουθήσει τα μαθήματα εκείνα δεν θα λησμονήσουνε την ατμόσφαιρα μαγείας που δημιουργούσε ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου. Είτε ένα δύσκολο χωρίο του Σοφοκλέους ζητούσε να εξηγήση, είτε την πολιτική φιλοσοφία τού Πλάτωνος ερμήνευε, ο λόγος του είχε τη δύναμη να δεσμεύη τον ακροατή, να τον παρασύρη και να τον ενθουσιάζη. Β. Λαούρδας
Ο Ιωάννης Συκουτρής γεννήθηκε στη Σμύρνη της Ιωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1901. Ο κτηνοτρόφος πατέρας του, χιώτικης καταγωγής, συντηρούσε την πολυμελή οικογένειά του φτωχικά αλλά τίμια· εκείνος έμαθε και τα πρώτα γράμματα στον ασθενικό, μικρόσωμο και λεπτοκαμωμένο άνθρωπο πριν φοιτήσει από το 1909 στην τρίτη τάξη του συνοικιακού δημοτικού σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Υποστηριζόμενος από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο εγγράφτηκε δωρεάν στην Ευαγγελική Σχολή από όπου αποφοίτησε αριστούχος τον Ιούνιο του 1918. Αμέσως, λόγω του αποκλεισμού, αναγκάστηκε να διοριστεί δάσκαλος στο Μουραντιέ (Γκιαούρ-κιοϊ), κωμόπολη κοντά στη Μαγνησία· εκεί σχημάτισε και σύλλογο νέων ορκισμένων να μιλούν μόνον ελληνικά μεταξύ τους. Ήδη από τα δεκαέξι χρόνια του ήταν τακτικός συνεργάτης της "Αμαλθείας" του Σ. Σολωμονίδη με το ψευδώνυμο Αντιφών ο Σμυρναίος. Το φθινόπωρο του 1919 κατόρθωσε να έρθει στην Αθήνα όπου εγγράφεται αναδρομικώς στη Φιλοσοφική Σχολή από την οποία αριστεύοντας παντού αποφοίτησε το 1922. Αμέσως έφυγε για την Κύπρο, όπου είχε διοριστεί καθηγητής στο Ιεροδιδασκαλείο Λάρνακος. Η διαμονή του εκεί αποβαίνει για αυτόν αναβάπτισμα από την οξύτατη εσωτερική κρίση που περνούσε εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Επί διετία δημοσίευσε ιστορικές και λαογραφικές μελέτες στο περιοδικό "Κυπριακά Χρονικά" που ίδρυσε. Το 1924 επέστρεψε στην Αθήνα όπου διορίστηκε βοηθός στο Φιλοσοφικό Σπουδαστήριο του Πανεπιστημίου. Το 1925 παντρεύτηκε και με υποτροφία του Πανεπιστημίου αναχώρησε για τη Γερμανία. Το 1930 επιστρέφοντας στην Αθήνα ανακηρύχθηκε παμψηφεί υφηγητής, και οι αίθουσες των παραδόσεών του ασφυκτιούσαν από την προσέλευση του κοινού. Εργαζόταν δημιουργικά αλλά σπάταλα· κυρίως ως ερευνητής επιστήμων αλλά κατ΄ εξοχήν ως δάσκαλος. Ταυτοχρόνως δούλευε και ως βιβλιονόμος της Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1933 το Πανεπιστήμιο της Πράγας του πρότεινε την έδρα της Κλασικής Φιλολογίας. Τα δημοσιεύματά του -φιλολογικά, φιλοσοφικά, κριτικά κ.ά.- ακολούθησαν καταιγιστικούς ρυθμούς όλα αυτά τα χρόνια. Το 1937, πριν προφτάσει να εκλεγεί καθηγητής στο Πανεπιστήμιο -πόσο το αγάπησε και πόσο τον πίκρανε!- αυτοκτόνησε, μετά από μια τελευταία επίσκεψη στην Ακροκόρινθο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
