(...) Αλλά επειδή οι στρατιωτικοί θεσμοί έχουν παρακμάσει εντελώς και απέχουν πολύ από εκείνους της αρχαίας εποχής, έχουν δημιουργηθεί αυτές οι επικίνδυνες απόψεις που κάνουν τον στρατό μισητό και τη συναναστροφή με τους εκπαιδευτές του ανεπιθύμητη. Και εγώ, κρίνοντας, απ` όσα έχω δει και μελετήσει, ότι δεν είναι αδύνατον να επαναφέρει κανείς τις αρχαίες μεθόδους και να αποκαταστήσει μέρος της χαμένης αρετής του στρατού, αποφάσισα να μην αφήσω να περάσει ο ελεύθερος χρόνος που έχω στη διάθεσή μου χωρίς να κάνω κάτι, να γράψω δηλαδή ό,τι γνωρίζω για την τέχνη του πολέμου, προς ικανοποίηση όσων είναι λάτρεις των αρχαίων μεθόδων. Και μολονότι χρειάζεται θάρρος για να πραγματευτεί κανείς ζητήματα τα οποία άλλοι έχουν ως επάγγελμα, παρ` όλα αυτά δεν πιστεύω ότι είναι λάθος να υποστηρίξει κανείς με τα λόγια μία θέση η οποία θα μπορούσε να υποστηριχθεί, ίσως με μεγαλύτερη τόλμη, με πράξεις - γιατί τα σφάλματα που ίσως κάνω κατά τη συγγραφή του έργου μου μπορούν να διορθωθούν χωρίς να προκληθεί βλάβη σε κανέναν, ενώ οι λανθασμένες πράξεις δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθούν παρά μόνο από την ήττα των Διοικητών του στρατεύματος. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]