Στο βιβλίο μου για το Los Angeles (City of Quartz, 1990) ανέλυσα διάφορες τάσεις στρατιωτικοποίησης του τοπίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν τις ταραχές του 1992 - μεταξύ άλλων, η τετράχρονη οικονομική ύφεση, μια καταιγιστική μείωση των θέσεων βιομηχανικών εργατών, ένα βαθύ νυστέρι στο κράτος πρόνοιας και το δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό, το κύμα αντιδράσεων κατά των μεταναστών εργατών, η αποτυχία της αστυνομικής μεταρρύθμισης και μια πρωτοφανής έξοδος εκτός των πυλών των μεσοαστικών οικογενειών - απλώς επέτειναν το χωρικό apartheid στο μείζον Λος Άντζελες. Καθώς τα ονειρικά χρόνια πλησιάζουν στο τέλος τους, φαίνεται πολύ πιθανό ότι το Λος Άντζελες του 2019 θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τον δυστοπικό αντίποδα των περισσότερων από τα παραδοσιακά ιδανικά μιας δημοκρατικής μητρόπολης. Αλλά τι είδους δυστοπικό αστικό τοπίο άραγε, αν όχι αυτό του Blade Runner, θα παρήγαγε εντέλει αυτή την ανεξέλεγκτη αύξηση της ανισότητας, της εγκληματικότητας και της κοινωνικής απόγνωσης; [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το κείμενο Beyond Blade Runner: Urban Control - The Ecology of Fear πρωτοδημοσιεύεται το Δεκέμβριο του 1992 στο New Jersey, στην σειρά εκδόσεων του Open Magazine. Παρά τον σκόπιμα κινηματογραφικό τίτλο του αποτελεί άμεση κριτική αντίδραση του Μ. Davis στο νέο πολεοδομικό και χωροταξικό σχέδιο της πόλης του Λος Άντζελες. Υπερβαίνοντας γρήγορα το φιλμ ο Davis, δημιουργεί την αφορμή για μια εις βάθος ανάλυση των συντελούμενων αλλαγών της χωροταξικής πολιτικής στο Λος Άντζελες της νέας χιλιετίας. Δύο καθοριστικά γεγονότα οδήγησαν στη συγγραφή του κειμένου: η εξέγερση (riot) της άνοιξης του `92 που μεταβάλουν το Λος Άντζελες σε πεδίο μάχης προκαλώντας την επέμβαση τακτικού στρατού στο κέντρο της πόλης καθώς και η δημοσίευση του `Στρατη-γικού Σχεδίου του Downtown`, της χωροταξικής μελέτης για το πολυεθνικό Λος Άντζελες της Νέας Χιλιετίας. Στο Beyond Blade Runner, ο Davis επικεντρώνει την κριτική του στα εκφυλιστικά αστικά φαινόμενα - την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου και την τεχνητά καλλιεργούμενη υστερία της `ασφάλειας`, που ενισχύει την γκετοποίηση και την ταξική πόλωση.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]