Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι αναψυχής στις Σκανδιναβικές ακτές - όχι μέσα σε πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, αλλά. . . σε μικρό φορτηγό!- στα τέλη Ιουλίου 1861, ο Ιούλιος Βερν γνωρίστηκε με τον `πολυτεχνίτη` Ναντίρ - καρικατουρίστα, συγγραφέα, φωτογράφο, εξερευνητή και, λίγο αργότερα, κατασκευαστή του αεροστάτου `ΓΙΓΑΝΤΟΣ`. Φαίνεται πως η στενή φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, οδήγησε τον Βερν να εγκαταλείψει το στάδιο του θεατρικού συγγραφέα, για να μελετήσει εντατικά τις προόδους της επιστήμης της αεροπλοΐας, που άλλωστε τις παρακολουθούσε μια ολάκερη δεκαετία με ζωηρό ενδιαφέρον. Κι έτσι έγραψε το περιπετειώδες μυθιστόρημα `Πέντε εβδομάδες με αερόστατο`, που ήταν έτοιμο τον Ιούνιο 1862. Στη θέση του `Γίγαντα`, ο Βερν είχε κατασκευάσει με τη φαντασία του το αερόστατο `Βικτωρία`. Το φθινόπωρο, ο συγγραφέας παρουσίασε το χειρόγραφο του στον εκδότη Χετζέλ, στο Παρίσι. Τότε, του έγινε υπόδειξη ν` αναπλάσει το μυθιστόρημά του, για να κινήσει πιο πολύ το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, που τότε στρεφόταν προς την μυστηριώδη ήπειρο των μαύρων, την Αφρική. Ο Ιούλιος Βερν ακολούθησε τις υποδείξεις του Χετζέλ, που όχι μόνο εξέδωκε αμέσως το νεοπλασμένο έργο, αλλά έκλεισε κιόλας συμφωνία εικοσαετούς διαρκείας με τον συγγραφέα προς 10.000 φράγκα για κάθε τόμο. Ας σημειωθεί ότι ο Ιούλιος Βερν δέχτηκε πανευτυχής αυτό το συμβόλαιο. Γιατί, προτού καταφύγει στον Χετζέλ είχε επισκεφθεί πολλούς εκδότες. . . που όλοι είχαν απορρίψει `με επαίνους` το `Πέντε εβδομάδες με αερόστατο`. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]