Κατά Μάρτιον του 1912 εδημοσιεύσαμεν υπό τον τίτλον `Πελασγικά ήτοι περί της γλώσσης των Πελασγών, Αρχαίαι Πελασγικαί επιγραφαί Λήμνου, Κρήτης, Λυκικαί, Καρικαί, Ετρουσκικαί, Χετιτικαί (Βανικαί Μιτανικαί), ερμηνευόμεναι δια της σημερινής Πελασγικής Αλβανικής και της Ελληνικής` το πρώτον μέρος της μελέτης ταύτης, συμβολής προς διαφωτισμόν της προϊστορικής εποχής των Ελληνικών χωρών. Απεδείξαμεν, ότι η Πελασγική επιγραφή της Λήμνου, ως και αι εν Πραισώ της Κρήτης ευρεθείσαι Ετεοκρτητικαί επιγραφαί εισί γεγραμμέναι εν γλώσση σχεδόν ομοία προς την σημερινήν Αλβανικήν την λαλουμένην παρά των βορειοδυτικών ημών ομόρων των Αλβανών, οίτινες ούτω αποδεικνύονται αναμφισβητήτως φυλή Πελασγική. Εξετάζοντας δε επί τη βάσει των μέχρι τούδε γνωστών διγλώσσων επιγραφών Λυκικών, Καρικών, Ετρουσκικών και Βανικών Χετιτικών εύρομεν, ότι και αι γλώσσαι των Πελασγικών τούτων φύλων συγγενεύουσι προς την σημερινήν Αλβανικήν. Έτι δε επί τη βάσει της ομοιότητος γεωγραφικών ονομάτων ήχθημεν εις το συμπέρασμα ότι και οι αρχαίοι κάτοικοι της παρά τον Καύκασον εν Μικρά Ασία Αλβανίας, ομόρου της αυτόθι αρχαίας Αχαΐας, ελάλουν γλώσσαν παρεμφερή προς την νυ εν τη Ιλλυρική Αλβανία καλουμένην Αλβανικήν. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]