Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608347007
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Σημαντικότατη φυσιογνωμία της Έντεχνης Ελληνικής Μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, όταν για πρώτη και, μέχρι στιγμής, τελευταία φορά, η μουσική αυτή συνδεόταν φυσιολογικότατα με ένα παγκόσμιο σύστημα μουσικής παιδείας και παραγωγής (το ιταλικό), ο ζακύνθιος συνθέτης Παύλος Καρρέρ (1829-1986) διεκδικεί την ευγνωμοσύνη μας όχι μόνο για τη μουσική του δημιουργία αλλά και για τα ανεκτίμητα Απομνημονεύματά του, των οποίων το χειρόγραφο ο Γιώργος Λεωτσάκος δημοσιεύει και σχολιάζει εδώ ολόκληρο για πρώτη φορά. Την έκδοση τη συμπληρώνει ένας πρώτος, εκτενέστατος Κατάλογος Έργων και Μουσικών Χειρογράφων του, στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, στο Μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων (Ζάκυνθος) και στο Μιλάνο. Και μόνον η έκδοση του διπτύχου Απομνημονευμάτων και Καταλόγου θα αρκούσε για να αποτελέσει ένα χρησιμότατο πρώτο εργαλείο επιστημονικής προσεγγίσεως αυτού του πρωτοπόρου της Εθνικής Σχολής, του οποίου η δημιουργία, σχεδόν εντελώς αποσιωπημένη μετά το 1930, άρχισε τελευταίως να γίνεται καλύτερα γνωστή χάρη στον ψηφιακό δίσκο (όπερες Κυρα-Φροσύνη και Δέσπω). Εδώ η έκδοση συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή όπου ο συγγραφέας, με αφετηρία ακριβώς τις πολυτιμότατες πληροφορίες των Απομνημονευμάτων, επιχειρεί μια βαθιά τομή στα αίτια της δήθεν ελληνικής μουσικής «κακοδαιμονίας από το 1840 και ύστερα, σπάζοντας τη σιωπή γύρω από θέματα που ως σήμερα θεωρούνταν «ταμπού». . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Πρόμαχος της έντεχνης ελληνικής μουσικής, ο μουσικολόγος και μουσικοκριτικός Γιώργος Λεοτσάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Το 1952, μετά το γυμνάσιο πέρασε στη δημοσιογραφία για λόγους βιοπορισμού. Ταυτόχρονα σπούδασε θεωρητικά με τους συνθέτες Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη και Γιάννη Ανδρέου Παπαϊωάννου (δίπλωμα αντιστίξεως και φούγκας Ελληνικού Ωδείου, 1964). Εν συνεχεία υπήρξε αυτοδίδακτος. Ως κριτικός επί 44 χρόνια, κυρίως στις εφημερίδες "Καθημερινή", "Μεσημβρινή" (1959-1965), "Τα Νέα" και το "Το Βήμα" (1965-1979), "Πρωινή" (1979-1980), "Ελεύθερη Γνώμη" (1983-1985), και "Πρώτη" (1986-1989), έζησε από πρώτο χέρι την παλαιγενή "κακοδαιμονία" της ελληνικής μουσικής, και αυτό τον ανέδειξε σε πρωτοπόρο της επιστημονικής έρευνας και καταγραφής της. Το 1981, υπήρξε ο πρώτο μουσικολόγος όλου του κόσμου που επισκέφθηκε την απομονωμένη σοσιαλιστική Αλβανία: γνωρίζοντας σε βάθος το ιδιόμορφο και εντυπωσιακό σύστημα της μουσικής παιδείας και παραγωγής, ευαισθητοποιήθηκε περισσότερο στα αίτια του ελληνικού μουσικού μαρασμού. Ερευνητικό υλικό του για την έντεχνη ελληνική μουσική πρωτοδημοσίευσε στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό" της "Εκδοτικής Αθηνών" (1983-1988), αλλά, κυρίως, στις παγκοσμίου κύρους αγγλικές μουσικές εγκυκλοπαίδειες "Grove": στην α΄ έκδοση (20 τόμοι, Λονδίνο, 1980) και β΄ έκδοση (29 τόμοι, Λονδίνο, 2001: 50 λήμματα Ελλήνων και, αυτή τη φορά σε παγκόσμια πρώτη παρουσίαση, 25 λήμματα αλβανών συνθετών) του "The New Grove Dictionary of Music and Musicians" και στο "The New Grove Dictionary of Opera", 4 τόμοι (Λονδίνο, 1992). Το 1999, οι "Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης" εξέδωσαν ψηφιακό δίσκο με τη μελέτη "Λύχνος υπό τον μόδιον" με άγνωστα έργα ελλήνων συνθετών για πιάνο της περιόδου 1847-1908, που ανακάλυψε ο ίδιος (Ιωσήφ Λιβεράλη, Σαμαρά, Καμηλιέρη, Σπινέλλη, Λεβίδη κ.ά.). Είναι μέλος τους Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
