Ο Παύλος -τέταρτο κατά σειρά τέκνο του υπερδιπλασιαστή της χώρας σε έκταση και πληθυσμό Στρατηλάτη Κωνσταντίνου και της εθνικής ευεργέτριας Βασίλισσας Σοφίας- αδικήθηκε βάναυσα και με τρόπο άθλιο από μικρόψυχους και μηδαμινού αναστήματος ομοεθνείς του.
Ενώ ο γάμος του με τη γυναίκα της ζωής του έφερε, σε όλο το χρονικό μήκος του, τη σφραγίδα της θεϊκής ευλογίας. Ενώ λατρεύτηκε όσο ελάχιστοι άντρες από τη σύντροφό του. Ενώ η Ειμαρμένη του χάρισε τρία τέκνα, που τον αγαπούσαν σαν επίγειο θεό και που ήταν το ένα βελτιωμένη έκδοση του -εξαίρετου από κάθε άποψη- άλλου σε ήθος, ψυχικές αρετές, χαρακτήρα, μόρφωση, καλλιέργεια, στάση ζωής (Σοφία, Κωνσταντίνος, Ειρήνη). Ενώ αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε από τον λαό του όσο ελάχιστοι εστεμμένοι. Ενώ, με την σωφροσύνη, αλλά και με την πυγμή του, όταν χρειάστηκε, χάρισε στην Πατρίδα του την σωτηρία από το βάρβαρο, απάνθρωπο και καταδικασμένο σε αφανισμό (από την ιστορία, την λογική και τα πεπραγμένα του) μπολσεβικικό καθεστώς και δεν επέτρεψε σε κρεμλινοκίνητους σφαγείς και μητραλοίες να τη σύρουν δέσμια πίσω από το αιμοσταγές και κολασμένο `Σιδηρούν Παραπέτασμα` οι ορδές του Μάρκου Βαφειάδη και του Χαρίλαου Φλωράκη. Ενώ, υπό άλλες συνθήκες θα τον περιέβαλλε ο βαθύτατος σεβασμός και ανοχή ακόμα και των εμπαθέστερων εχθρών του βασιλικού θεσμού και της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας (καθεστώτος των πιο προηγμένων ευρωπαϊκών κρατών), είχε την `ατυχία` να επιλέξει για σύντροφο της ζωής του και Πρώτη Κυρία της Ελλάδος μία πολυπροικισμένη γυναίκα και πανάξια για το (αγκάθινο) στέμμα τούτης της χώρας Βασίλισσα: Την Φρειδερίκη! [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]