Ο κόσμος αλλάζει, καταρρακώνονται οι παλιές αξίες, ο χρόνος χάνεται, οι άνθρωποι παραπαίουν βιώνοντας τον πόνο της απώλειας ως αποτέλεσμα θανάτου, άρνησης, καταχρηστικών και εγκληματικών συμπεριφορών. Η αδυναμία αντίδρασης, η ηττοπάθεια, η διάθεση συμβιβασμού, οδηγούν σταθερά τον άνθρωπο στο να υιοθετεί ρόλους που αντιτίθενται στην ανάγκη του για πραγματική ζωή και να οδεύει με βεβαιότητα στην άλωση, στη δήωση, στην ήττα. Πενήντα Π[οι]ήματα, αναφορά σε όσα πληγώνουν τον σύγχρονο βίο. Μάταια φλυαρούσαμε ὅλη τὴ νύχτα γιὰ ἐκπτώσεις, διακηρύσσοντας τὴν ἀπέχθειά μας γι’ αὐτές, περιγράφοντας καὶ ἀποτασσόμενοι μετὰ βδελυγμίας τὴ ρυπαρότητα τῆς ἀγορᾶς μὲ τὴ μεγάλη κίνηση τῶν ἰδεῶν στὰ πανέρια τῶν ἐκπτώσεων. Ὅταν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου μᾶς ἀντίκρυσε, ἐκ νέου φώτισε τὰ ἀδύνατα σημεῖα μας ποὺ σὲ καμιὰ συνάφεια μὲ τοὺς νυχτερινοὺς ἰσχυρισμούς μας δὲν εὑρίσκονται.