Τις ώρες τις μοναχικές, εικόνες, σκέψεις και γεγονότα μπερδεύονται και γίνονται ένα κουβάρι. Και στην προσπάθειά τους να ξεμπλεχτούν, τραβούν τη λεπτή κουρτίνα πίσω από το παράθυρο της λησμονιάς. Και ξεχωρίζουν…
Άλλες φορές μοιάζουν να αιμορραγούν και άλλες να ζωντανεύουν. Σαν την Ελπίδα.
