Στο βιβλίο παρουσιάζονται περισσότερα από 2100 δίστιχα, καταγεγραμμένα όπως ακούγονται ηχητικά κατά την εκφορά τους στην ποντιακή, ως αποτέλεσμα ενός διαρκούς και μακροχρόνιου αγώνα του συγγραφέα, για δεκαετίες ολόκληρες, στη συγκέντρωση στοιχείων, από παλαιότερους πρόσφυγες της πρώτης αλλά και της δεύτερης γενιάς, τους οποίους έτυχε να γνωρίσει αλλά και να ζήσει μαζί τους, καταχωρώντας ότι περισσότερο και καλύτερο μπορούσε, απ’ τα νεανικά του χρόνια έως και σήμερα. Στόχος του συγγραφέα είναι να αναδείξει τον πλούτο και το βάθος των λέξεων, εννοιών, συναισθημάτων κ.λ.π., που εμπεριέχονται στα παραδοσιακά ποντιακά δίστιχα, εξάπτοντας τη φαντασία και ψυχική διάθεση του εκάστοτε ποιητή, ανεξαρτήτως χρονικής στιγμής, και να καταθέσει την προσωπική του προσπάθεια, ώστε να μιμηθεί κατά κάποιο τρόπο τους παλαιότερους, εκφράζοντας στα γραφόμενά του συναισθήματά και σκέψεις, στο βαθμό που αυτό μπόρεσε να επιτευχθεί μέσα στους δεκαπεντασύλλαβους του, κι’ όχι μόνο. Παράλληλα ο συγγραφέας καταργάφει τα θέματα που προέκυψαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης 30/1/1923, στους ανθρώπους αυτούς στις νέες πατρίδες τους, ως πρόσφυγες «ανταλλάξιμοι».