Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789604181834
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Richard P. Feynman γεννήθηκε στο Μπρούκλυν το 1918 και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1942. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Πρόγραμμα Manhattan στο Λος Άλαμος κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Στη συνέχεια, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Cornell καθώς και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας. Το 1965 έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής -από κοινού με τους SinItiro Tomanaga και Julian Schwinger- για την εργασία του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική. Ο δρ. Feynman κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ για την επιτυχή επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της θεωρίας της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Διατύπωσε επίσης μια μαθηματική θεωρία η οποία εξηγούσε το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου. Στη συνέχεια, μαζί με τον Murray Gell-Mann, επιτέλεσε θεμελιώδες ερευνητικό έργο στον τομέα των ασθενών αλληλεπιδράσεων, όπως η διάσπαση βήτα. Στα επόμενα χρόνια ο Feynman έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας των κουάρκ, εισάγοντας το μοντέλο των παρτονίων για τις διαδικασίες σκέδασης ανάμεσα σε πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Εκτός από τα παραπάνω επιτεύγματα, ο δρ. Feynman εισήγαγε εντελώς νέες υπολογιστικές τεχνικές και νέο συμβολισμό στη φυσική, με σημαντικότερες τα πασίγνωστα πλέον διαγράμματα Feynman, τα οποία -ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φορμαλισμό στη νεότερη επιστημονική ιστορία- άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις θεμελιώδεις φυσικές διαδικασίες και υπολογίζουμε τα φυσικά μεγέθη που τις χαρακτηρίζουν. Ο Feynman υπήρξε ένας εξαιρετικά ικανός δάσκαλος. Από όλες τις πολυάριθμες βραβεύσεις του ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το Μετάλλιο Διδασκαλίας Oersted, το οποίο κέρδισε το 1972. Το βιβλίο του Διαλέξεις φυσικής, που πρωτοεκδόθηκε το 1963, χαρακτηρίστηκε από έναν βιβλιοκριτικό του περιοδικού Scientific American ως «βιβλίο δύσκολο, αλλά γονιμοποιό και σαγηνευτικό. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα το βιβλίο εξακολουθεί να είναι ο ιδανικότερος οδηγός για τους δασκάλους και για τους καλύτερους ανάμεσα στους φοιτητές που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο πεδίο της επιστήμης.» Εκτός από τη φυσική, κατά καιρούς ασχολήθηκε και με την επιδιόρθωση ραδιοφώνων, την παραβίαση κλειδαριών, τη ζωγραφική, το χορό, το παίξιμο κρουστών, ακόμη και με την αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής γραφής των Μάγια. Διαρκώς περίεργος για τον κόσμο που τον περιέβαλλε, υπήρξε ένας υποδειγματικός εμπειριστής. Ο Richard Feynman πέθανε στο Λος Άντζελες στις 15 Φεβρουαρίου 1988.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αθανάσιος Ι. Μάργαρης είναι διδάκτωρ στο τμήμα εφαρμοσμένης πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Ο Νίκος Ι. Μάργαρης κατάγεται από τον Βόλο. Σπούδασε Φυσική και Ηλεκτρονική στο Φυσικό Τμήμα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από την Πολυτεχνική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Από το 1977 είναι στέλεχος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατέχει θέση Καθηγητή με αντικείμενο τα Βιομηχανικά Ηλεκτρονικά. Διδάσκει πλέον της εικοσιπενταετίας Θεωρία Ηλεκτρικών Κυκλωμάτων, ενώ ταυτόχρονα, κατά καιρούς δίδαξε Ηλεκτρονική, Ηλεκτροτεχνία, Ηλεκτρικές Μετρήσεις, Ψηφιακά κυκλώματα, Ηλεκτρονικά ισχύος, Συστήματα αυτομάτου ελέγχου και Θεωρία ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από εκπαιδευτικά συγγράμματα και ερευνητικές μονογραφίες στη γνωστική περιοχή των εκπαιδευτικών και των ερευνητικών του ενδιαφερόντων αντίστοιχα. Έχει μεταφράσει αρκετά κλασικά εκπαιδευτικά συγγράμματα και κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο θίγοντας προβλήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Η εφαρμοσμένη ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται αυτήν την εποχή στην ανάλυση και σχεδίαση μετατροπέων ηλεκτρικής ισχύος και στον αυτόματο έλεγχο των ηλεκτρικών μηχανών, ιδιαίτερα στην ελαχιστοποίηση των απωλειών τους. Η βασική του έρευνα αναφέρεται στη μελέτη της δυναμικής συμπεριφοράς μη γραμμικών κυκλωμάτων και συστημάτων και ιδιαίτερα στρέφεται προς τη διατύπωση της γενικής μη γραμμικής θεωρίας των συστημάτων συγχρονισμού (PLL).
Διετέλεσε εκπρόσωπος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στη Σύγκλητο του Α.Π.Θ. (1988-89), διευθυντής του Τομέα Ηλεκτρονικής-Υπολογιστών (1992-1994), αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος (1993-95) και πρόεδρος του Τμήματος (2005-2009).
Καθηγητής Φυσικής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ερευνητικά ασχολείται με τη Φυσική Υψηλών Ενεργειών, τη Βαρύτητα και την Κοσμολογία. Έχει πτυχίο Φυσικής και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική Υψηλών Ενεργειών από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εργάστηκε πολλά χρόνια σε διάφορα Ερευνητικά Κέντρα και Πανεπιστήμια του εξωτερικού.
