Είναι προφανές ότι σήμερα το πανεπιστήμιο περνά κρίση ταυτότητας. Οι παραδοσιακοί μηχανισμοί και οι σχέσεις λειτουργίας του αποδεικνύονται αναποτελεσματικοί, ενώ καινοφανή πρότυπα προβάλλονται ως διάδοχοί τους. Η σύνδεση του πανεπιστημίου με τον κόσμο των επιχειρήσεων, η δημιουργία νέων επιστημονικών κατευθύνσεων και τύπων σπουδών και οι αλλαγές στο ρόλο και τον κοινωνικό χαρακτήρα του ακαδημαϊκού προσωπικού αλλά και του φοιτητικού πληθυσμού είναι μερικά από τα νέα αυτά προτάγματα. Το παρόν βιβλίο προσπαθεί να ερμηνεύσει την κρίση αυτή και τις μεταβολές που επιτελούνται. Κεντρική του θέση είναι ότι το βασικό αίτιό τους εντοπίζεται στη γένεση ενός νέου σταδίου του καπιταλιστικού συστήματος, που η κυοφορία του ξεκίνησε μετά τη μεγάλη δομική κρίση της δεκαετίας του 1970.