[...] Οι θέσεις του L.H. Martin σχετικά με τον ορισμό των ελληνιστικών χρόνων, καθώς επίσης και τη μελέτη του φαινομένου του συγκρητισμού, αποτελούν καίριες ερευνητικές προτάσεις που σηματοδοτούν την έρευνα των συγκεκριμένων θεμάτων στο τέλος του 20ού αιώνα, αν και μια μεγάλη μερίδα ερευνητών εξακολουθεί να ασπάζεται τις παραδοσιακές θέσεις που κυριάρχησαν. Το γεγονός αυτό δεν μειώνει την αξία της πρώτης πρότασης, αντίθετα την εντάσσει στο συνολικό πνεύμα της εποχής, όπου κυριαρχεί η παράδοση και ο νεωτερισμός. Η πολυφωνία και ο πολυδιάστατος χαρακτήρας είναι η πλέον ενδεδειγμένη οδός, ιδιαίτερα σήμερα, που αξίζει να χαρακτηρίζει τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα. Οι ελληνιστικοί χρόνοι πρέπει να θεωρηθούν ως μια εποχή μετάβασης, διαρκούς μεταμόρφωσης, αυξανομένης γνώσης του φυσικού περιβάλλοντος και κοσμολογικού επαναπροσδιορισμού. Οι ιστορικές περιστάσεις αυτής της εποχής προκαλούν πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, οι οποίες επιτρέπουν την επικοινωνία του παραδοσιακού κόσμου της ελληνικής και ρωμαϊκής κοινωνίας με τον κόσμο της Ανατολής, που σχετίζεται με τον χώρο του αγνώστου, του "Άλλου". [...] (από τα προλεγόμενα του βιβλίου)