Μια παρέα ελλήνων φοιτητών στη Ρώμη, στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, αναζητούν την πολιτική τους ταυτότητα στις παρυφές των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, φλερτάροντας με τις ένοπλες ομάδες που η παρουσία τους σημάδεψε το ιταλικό πολιτικό σκηνικό εκείνης της περιόδου. Είκοσι χρόνια μετά, ξαναβρίσκονται στην Αθήνα με αφορμή ένα θάνατο. Αυτοκτονία ή φόνος; Καθώς κινητοποιούνται οι μηχανισμοί της δικαιοσύνης, αναζητώντας τα αίτια και τις συνθήκες του "μυστηριώδους θανάτου", οι σχοινοβάτες του ΄70, βολεμένοι στις βεβαιότητες του παρόντος, βλέπουν με δέος να ξαναγράφεται αναδρομικά η ιστορία τους και ολόκληρη η ζωή τους να γίνεται ανακριτικό υλικό. Τι ήταν οι σχοινοβάτες; Μια παρέα νεαρών που διάβηκαν τα μολυβένια χρόνια της σύγχρονης ιταλικής ιστορίας σαν να ήταν ένας περίπατος στην εξοχή; Ήταν επαναστάτες; Ήταν τρομοκράτες; Οι ήρωες του μυθιστορήματος γίνονται ανακριτές και ανακρινόμενοι συνάμα, καθώς, μέσα από βασανιστικές διαδρομές, αναζητούν τη δική τους αλήθεια. Αυτή που θα αντιπαραθέσουν στις εκδοχές των άλλων για τη ζωή και το θάνατο του σχοινοβάτη που δεν κατάφερε να κρατηθεί στο σχοινί. Σ΄ έναν περίγυρο ήδη σημαδεμένο απ΄ την πεποίθηση ότι έφτασε το τέλος της Ιστορίας - ή μήπως της ιστορίας τους;