Με το μυθιστόρημά του "Οι ώρες", που τιμήθηκε με βραβείο Pulitzer το 1999, ο Μάικλ Κάνιγχαμ αποτίει φόρο τιμής σε μια μεγάλη συγγραφέα του 20ου αιώνα, τη Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941), και στο μυθιστόρημά της "Η κυρία Ντάλογουεϊ" (1925) -που ο αρχικός του τίτλος ήταν "Οι ώρες". Στην αρχή του μυθιστορήματος, γραμμένου με τη μέθοδο του παστίς, παρακολουθούμε τη ζωή της συγγραφέως από το 1923, σε ένα προάστιο του Λονδίνου, ως την αυτοκτονία της, στο Χόγκαρθ, το 1941. Διασταυρωνόμαστε ταυτόχρονα με τη ζωή δύο Αμερικανίδων γυναικών που προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή τους, συνεκτιμώντας παρελθόν, παρόν και μέλλον: της Κλαρίσα, πρωταγωνίστριας του μυθιστορήματος της Β. Γουλφ, που όμως έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη Νέα Υόρκη, και της Λόρας Μπράουν, μιας νοικοκυράς που διαβάζει το βιβλίο στο Λος Άντζελες του 1949. Το αποτέλεσμα είναι ένα ιδιοφυές παιχνίδι με το λογοτεχνικό πρωτότυπο, ένα αδρό, λυρικό, συγκλονιστικό σχόλιο του Μάικλ Κάνιγχαμ πάνω στη μορφή και το έργο της Βιρτζίνια Γουλφ. (Σωκράτης Καμπουρόπουλος, από το πρόγραμμα των εκδηλώσεων "Κυριακάτικες συναντήσεις της λογοτεχνίας με το σινεμά")