Η ιστορική παρουσία των Αλβανών Τσάμηδων στην Ήπειρο του α΄ μισού του 20ού αιώνα παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα λιγότερο γνωστά θέματα του ελληνικού παρελθόντος, ένα θέμα που για αρκετές δεκαετίες καλύφθηκε από σιωπή και αγνοήθηκε από την ελληνική ιστοριογραφία. Η συγκεκριμένη μελέτη, που αποτελεί μία σύγχρονη προσπάθεια ανασύνθεσης του ιστορικού παρελθόντος γύρω από το θέμα, είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και στηρίζεται σε εντυπωσιακό σε όγκο και περιεχόμενο αρχειακό υλικό -από 6 χώρες και 10 διαφορετικές αρχειακές συλλογές-, που για πρώτη φορά γίνεται γνωστό στο ελληνικό κοινό. Κεντρική θέση στην έρευνα κατέχουν οι προϋποθέσεις και οι όροι υπό τους οποίους οι Αλβανοί Τσάμηδες εντάχθηκαν οριστικά στο ελληνικό κράτος, μετά το 1923 και τη συνθήκη περί ανταλλαγής των πληθυσμών, οι συνθήκες διαβίωσης και τα προβλήματα που προέκυψαν κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου και, βέβαια, η δραματική κορύφωση του ζητήματος που συντελέστηκε παράλληλα με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας και που οδήγησε στη μαζική έξοδό τους από την ελληνική επικράτεια. Το βιβλίο κλείνει με μια σύντομη αναφορά στις προσπάθειες ανακίνησης του θέματος που έγιναν από αλβανικής πλευράς τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη γειτονική Αλβανία.