Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789603256618
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
"Ήταν τόσο απίστευτη η ακρίβεια με την οποία μιλούσε για τα περασμένα, ανασύροντας αργά αργά ακόμα και τις πιο ασήμαντες αναμνήσεις από σαφώς ανεξιχνίαστα βάθη, ώστε, ακούγοντάς τον να μιλά, άρχισα λίγο λίγο να πείθομαι για το αλάθητο μνημονικό του, συνειδητοποιώντας όμως ταυτόχρονα πόσο δυσκολευόταν να θυμηθεί τι ακριβώς τον συνέδεε με αυτές τις μνήμες. Να γιατί οι διηγήσεις του ήταν γι΄ αυτόν πραγματικό μαρτύριο και συνάμα μια προσπάθεια να λυτρωθεί, να γιατί ήταν ένα είδος σωτηρίας και μαζί ο κατήφορος προς την ανελέητη αυτοκαταστροφή".
Η δυσφορία που χαρακτηρίζει τους ήρωες των "Ξεριζωμένων", όσον αφορά την επεξεργασία της μνήμης, τους φέρνει στο "χείλος του σκότους". Στο ίδιο χείλος ακροβατεί όμως και ο W. G. Sebald, καθώς εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στη ζωή τεσσάρων ηλικιωμένων Εβραίων, σημαδεμένων ανεξίτηλα από τον ξεριζωμό και την καταδίωξη, περιπλανώμενων χωρίς πατρίδα και δίχως ρίζες. Ο Δρ. Χένρυ Σέλγουιν, πρόσφυγας από τη Λιθουανία, φτάνει το 1899 στο Λονδίνο, όπου χτίζει μια λαμπρή καριέρα ως χειρουργός, αλλά όσο περνάει ο καιρός, απομονώνεται όλο και περισσότερο από τον κόσμο, ο Πάουλ Μπεράιτερ, δημοδιδάσκαλος σε μια γερμανική κωμόπολη, χάνει τη θέση του και την αγαπημένη του υπό το ναζιστικό καθεστώς, ο Άμπροζ Άντελβαρ, μετανάστης των αρχών του 20ου αιώνα στη Νέα Υόρκη, γίνεται μπάτλερ στο σπίτι ενός Εβραίου τραπεζίτη και επιστρέφοντας από τη μοναδική του επίσκεψη στη μεταπολεμική Γερμανία εισέρχεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα και, τέλος, ο ζωγράφος Μάξ Φέρμπερ, που έχει φυγαδευτεί το 1939 στην Αγγλία και όλο του το καλλιτεχνικό έργο είναι μια διαρκής πάλη με τον όλεθρο.
Φορτισμένοι με μια σκοτεινή, υπνωτική και αινιγματική ένταση, οι "Ξεριζωμένοι" ισορροπούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, στο παρελθόν και το παρόν, στη ζωή και τον θάνατο. Μα τη στιγμή ακριβώς που οι πρωταγωνιστές ετοιμάζονται να βγούν από τους ίσκιους και να σταθούν για λίγο στο φώς, ο συγγραφέας τους αφήνει και πάλι να κυλήσουν στο σκοτάδι - αυτή τη φορά, οριστικά.
Ξεριζωμένη φαντάζει όμως και η μορφή του αφηγητή, που -περιπλανώμενος και ο ίδιος- συντροφεύει τους ήρωες στην προπολεμική γερμανική ύπαιθρο, στα πολυτελή θέρετρα της παλιάς Ευρώπης, στα δαιδαλώδη σοκάκια της Κωνσταντινούπολης και στα γερασμένα μνημεία της Ιερουσαλήμ, σαλπάρει μαζί τους για την Αμερική, και επιστρέφει -μαζί τους πάντα- στον μεταπολεμικό κόσμο των γκρίζων τοπίων, των κατεστραμμένων πόλεων, των τολμηρών εξομολογήσεων, των διαλυμένων σχέσεων και των χαμένων ονείρων, κουβαλώντας τις μνήμες των πρωταγωνιστών, προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες και κάθε λογής ντοκουμέντα και αντικείμενα.
Ο Winfried Georg Sebald γεννήθηκε στις 18 Μαΐου του 1944 στο Βέρταχ του Άλλγκοϋ, στη νοτιοδυτική Βαυαρία. Ο πατέρας του υπηρέτησε στον χιτλερικό στρατό, διετέλεσε υπό γαλλική αιχμαλωσία, ενώ στη δεύτερη δεκαετία του ΄50 κατατάχτηκε στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις απ΄ όπου αποστρατεύτηκε το 1971 με τον βαθμό του συνταγματάρχη.
Το 1948 η οικογένεια μετακόμισε στην κοντινή κωμόπολη Ζόντχοφεν. Αποφοιτώντας από το Γυμνάσιο του Όμπερσντορφ, το 1963, ο νεαρός Μάξ -όπως προτιμούσε να τον φωνάζουν- σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Φράιμπουργκ. Τις σπουδές του τις ολοκλήρωσε ωστόσο στο Πανεπιστήμιο της πόλης Φριμπούρ, στη γαλλόφωνη Ελβετία, και στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1968 με τη διπλωματική του πάνω στο έργο του Carl Sternheim (1878-1942), με τίτλο "Κριτής και θύμα της εποχής του Κάιζερ Βίλχελμ Β΄". Από το 1966 έως το 1968 υπήρξε επιμελητής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δραστηριότητα την οποία διέκοψε προσωρινά για έναν χρόνο, όταν αποδέχτηκε την πρόταση να διδάξει Γερμανικά σε ιδιωτικό οικοτροφείο του Ζάντ Γκάλλεν της Ελβετίας. Από το 1970 εγκαταστάθηκε στο Νόριτς της Ανατολικής Αγγλίας, όπου δίδασκε σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία στο εκεί Πανεπιστήμιο. Το 1973 κατέθεσε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον Alfred Doblin (1878-1957), με τίτλο "Ο μύθος της καταστροφής στο έργο του Ντέμπλιν". Την περίοδο 1976-77 υπήρξε συνεργάτης του Ινστιτούτου Γκαίτε στο Μόναχο, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στα καθήκοντα του υφηγητή, στο Νόριτς. Το 1986, με την εργασία του "Η περιγραφή της καταστροφής: Η αυστριακή λογοτεχνία από τον Στίφτερ στον Χάντκε", αναγορεύτηκε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Το 1988 ανέλαβε την έδρα Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, ενώ το 1989 ίδρυσε το Βρετανικό Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας βρήκε τραγικό θάνατο στις 14 Δεκεμβρίου 2001, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε συγκρούστηκε με φορτηγό.
Ήδη προτού γίνει γνωστός στο γερμανικό αναγνωστικό κοινό, το λογοτεχνικό του έργο είχε αποκτήσει τεράστια απήχηση στις ΗΠΑ, την Αγγλία και τη Γαλλία, ενώ αξιόλογο υπήρξε και το κριτικό του έργο πάνω στην αυστριακή και την ελβετική λογοτεχνία καθώς και πάνω στο σύγχρονο γερμανικό θέατρο.
Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες, ενώ ο ίδιος έχει τιμηθεί με το λογοτεχνικό βραβείο του Βερολίνου (1994) και της Βρέμης (2002), το βραβείο Heinrich Boll (1997), το βραβείο Henrich Heine (2000), κ.ά. Επίσης υπήρξε υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας (1996).
Τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Νach der Natur" (1988), "Οι ξεριζωμένοι" ("Die Ausgewanderten", 1992), "Οι δακτύλιοι του Κρόνου" ("Die Ringe des Saturn", 1998), "Austerlitz" (2001), "Campo Santo" (2003), κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
