Σύμφωνα με την παράδοση, ο Αριστοτέλης δεν αποκλείεται από τον πατέρα του να έλα-βε και τα πρώτα μαθήματα περί την ιατρική και τις ανατομίες. Ο Αριστοτέλης, πρόωρα και σε νεαρή ηλικία, ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του αναλαμβάνει ο φίλος του πατέρα του ονόματι Πρόξενος, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον Αταρνέα, πόλη της Μικρασιατικής Αιολίδας, απέναντι από την Λέσβο. Ο Πρόξενος φρόντιζε τον Α-ριστοτέλη σαν πραγματικό παιδί του και μεριμνώντας για την μόρφωσή του, το έτος 368 π.Χ. εισάγει αυτόν, σε ηλικία 17 ετών, στην Ακαδημία του Πλάτωνος. Στην Ακαδημία οι μαθητές ήταν συνδημιουργοί της γνώσης, συντάσσοντες τις δικές του πραγματείες. Οι πραγματείες του Αριστοτέλη διεκρίνοντο για την ανεξαρτησία των αντιλήψεων έναντι αυ-τών του δασκάλου του. Όπως αργότερα φάνηκε αυτό ιδιαίτερα στα Φυσικά του έργα και εμφανώς προκύπτει και στην παρούσα εργασία η διαφοροποίησή του, ότι «το ιδανικόν του περιεχομένου του κόσμου δεν βρίσκεται μονομερώς στην υπερκόσμια περιοχή, αλλά στην πραγμα-τικότητα μελετώντας το ένυλον είδος». Αυτή η σκέψη του εξ’ άλλου δηλώνεται και στην εικόνα του εξωφύλλου, η οποία πα-ρουσιάζει τον Αριστοτέλη να δείχνει με το δάχτυλό του προς την γη και τον Πλάτωνα προς τον ουρανό, συνομιλώντας προφανώς περί το θέμα αυτό.Η ευφυία και η φιλοπονία του Αριστοτέλη άφηνε όλους κατάπληκτους στην Ακαδημία, τόσο μάλιστα που ο δάσκαλός του ο Πλάτων χαρακτήρισε αυτόν «νου» και «αναγνώστη» για την φιλογνωσία του. Η συγγραφική του προσπάθεια στοχεύει να αναδείξει τη σχέση Επιστήμης και και της δημιουργίας του Κόσμου και πώς αυτή η προσέγγιση μας οδηγεί σε μονοπάτια στοχασμού και διερεύνησης του όλου αυτου ζητήματος, που τελικά το κάνει ένα εκπαιδευτικό σενά-ριο.