Ἡ ἀέναη καὶ ἀειφόρος πορεία τοῦ ἥλιου χαρακτηρίζεται ἀπὸ σημαντικὲς τροπὲς ποὺ σηματοδοτοῦν περιόδους ποὺ οἱ ἀρχαῖο Ἕλληνες τιμοῦσαν τὴν συνάφεια τοῦ κοσμικοῦ γίγνεσθαι μὲ τὴν ἀνθρὠπινη ἐξέλιξη καὶ τὴν ἀντίληψη περὶ θείου. Ἔτσι, στὰ ἡλιοστάσια καὶ τὶς ἰσημερίες τελοῦνταν πλῆθος τελετῶν καὶ πανηγύρεων σὲ ὅλο τὸν Ἑλληνικὸ κόσμο. Στὸ παρὸν βιβλίο ἐξετάζεται κατ’ ἐξοχὴν τὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο, ποὺ ὁ ἥλιος ἀρχίζει πάλι νὰ ἀνεβαίνει καὶ νὰ μεγαλώνει ἡ μέρα. Τὰ λευτρευτικὰ ἔθιμα πρὸς τὸν Ἥλιο κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ εἶναι χαρακτηριστικὰ καὶ τὰ περιηγούμεθα κατὰ τὸ δυνατόν, μέσα ἀπὸ τὰ ἀρχαιολογικά λογοτεχνικά, ἱστορικὰ καὶ θρησκευτικὰ δεδομένα τῶν μύθων καὶ τῶν θρύλων.
