Ὁ Ρόκκο Σκοτελλάρο, ένα σημαντικὸ καὶ ξεχωριστὸ πρόσωπο τοῦ ἰταλικοῦ Νεορεαλισμοῦ γεννήθηκε τὸ 1923 καὶ πέθανε σὲ ἡλικία τριάντα ἐτῶν(1953). Ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὶς θεωρίες γιὰ τὴν «ἐνεργητικὴ ζωὴ»(vita activa) της Χάνα Ἀρεντ ἔδωσε μεγάλους ἀγῶνες γιὰ τὶς συνθῆκες διαβίωσης τῶν συμπολιτῶν του. Ἀφιερώθηκε στὴν ἐξάλειψη τῶν ἀδικιῶν στὴν ἀγροτικὴ κοινωνία,συμμετείχε ἐνεργὰ στὴν κατοχὴ ἀκαλλιέργητης γῆς ποὺ ἀνῆκε σὲ γαιοκτήμονες καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἐμπνευστὲς καὶ ὑποστηρικτὲς τῆς Ἀγροτικῆς Μεταρρύθμισης τοῦ Ἰταλικοῦ Νότου καὶ ἰδιαίτερα τῆς περιοχῆς τῆς Basilicata.
Χαρακτηρίστηκε ὡς ὁ «Ἀπελευθερωτὴς τῶν Ἀγροτῶν» καὶ ἐκλέχτηκε δήμαρχος 23 ἐτῶν στὴν γενέθλια πόλη του, τὸ Τρικάρικο τῆς Ἐπαρχίας Ματέρα. Θεωροῦσε μέντορές του,τον Κάρλο Λέβι καὶ τὸν Μάνλιο Ρόσσι-Ντόρια. Συνδέθηκε μὲ τὴν σπουδαία ποιήτρια
Ἀμέλια Ροσέλι,της οποίας τὰ Ποιήματα κυκλοφόρησαν στὰ ἑλληνικὰ ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις ΕΝΥΠΝΙΟ σὲ μετάφραση Μαρίας Φραγκούλη. Τὸ λογοτεχνικό του ἔργο ἐκδόθηκε μετὰ τὸν θάνατο του. Ο Ἴταλο Καλβίνο χαιρέτισε τότε «ἕναν νέο καὶ σημαντικὸ διανοούμενο» ὅπως ἀναφέρει ὁ Φράνκο Βιτέλλι ποὺ ἐπέβλεψε τὴν ἐπανέκδοση τῶν ἔργων του ἀπὸ τὸν Οἶκο Mondadori. Ἀπὸ τὴν προσωπικότητα τοῦ Ρ. Σκοτελλάρο ἐμπνεύστηκε ὁ Λουκίνο Βισκόντι τὴν ταινία ὁ «Ὁ Ρόκκο καὶ τὰ ἀδέλφια του» καὶ τοῦ τὴν ἀφιέρωσε τὸ 1960, ἑπτὰ χρόνια μετὰ τὸν πρόσκαιρο θάνατό του.