Το συμπέρασμα Των απαρχών της ελληνικής σκέψης είναι ότι η καταγωγή της είναι πολιτική, ο λόγος τέκνο της πόλης, ο άνθρωπος περισσότερο από homo sapiens ένας homo politicus. Ο ορθολογισμός επιδρά όχι πάνω στη φύση αλλά πάνω στον άνθρωπο. Η ελληνική σκέψη, η ορθολογικότητα – ή, έστω, ο ελληνικός τύπος ορθολογικότητας, η αυθεντικότητα του οποίου φαίνεται ωστόσο αδιαμφισβήτητη – έχει ουσία πολιτική. Η πόλη, αρχικός φορέας σκέψης, πρωταρχικό σκεπτόμενο υποκείμενο, είναι η πρώτη ύλη της σκέψης: η πολιτική, ως κατ’ εξοχήν χειρισμός της γλώσσας, αντιπροσωπεύει τον αρχικό λόγο· ο λόγος, όπως και ο άνθρωπος, κατ’ Αριστοτέλη, είναι πολιτικός. Με την καταγωγή του λόγου από την πολιτική διευκρινίζεται προφανώς, κατά τον συγγραφέα, και η ουσία της ελληνικής σκέψης. Η σκέψη αυτή δεν είναι η θεοκρατική ή μαζική σκέψη του παρελθόντος ούτε ο πειραματικός ορθολογισμός (ρασιοναλισμός) του παρόντος: δεν έχει αντικείμενο την κατάκτηση της φύσης, αλλά την απελευθέρωση των ανθρώπινων σχέσεων.