Ο Κάρλο Γκολντόνι (1707-1793), ιταλός κωμωδιογράφος, δημιούργησε την «κωμωδία χαρακτήρων». Χρησιμοποιώντας τη δυναμική της Commedia dell’arte καλλιέργησε ένα ιδιαίτερο στιλ γραφής και ενδιαφέρθηκε για τις σχέσεις των ανθρώπων και τα χαρακτηριστικά τους. Στα έργα του κυριαρχεί το έντονο αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η σατιρική διάθεση και η άσκηση κριτικής στην αλαζονεία, την υπεροψία, την κατάχρηση εξουσίας και την έλλειψη τιμιότητας και αξιοπρέπειας. Ο Τρουφαλδίνος είναι ο υπηρέτης δύο αφεντάδων∙ πονηρός και πολυμήχανος αποδεικνύεται αυτός αφέντης των αφεντάδων μέσα από μια σειρά μπερδεμάτων και ευτράπελων καταστάσεων.
ΤΡΟΥΦΑΛΔΙΝΟΣ: Τι ωραία! Κόσμος και κόσμος γυρεύει έναν αφέντη, κι εγώ εύρηκα δύο. Τι διάβολο να κάμω; Και τσου δυο δεν μπορώ να τσου υπερετάω. Δεν μπορώ; Και γιατί όχι; Δεν θα ΄ταν όμορφο να δουλεύω και τσου δυο, και να βγάζω δυο μιστούς και να τρώγω διπλό; Θα ΄τανε ζάχαρη αν δεν το μυριζόντανε.
Η Μαρία Πορτολομαίου γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1946 στην Τιθορέα Λοκρίδας. Συγγραφέας, μεταφράστρια, ηθοποιός και σκηνοθέτης, σύζυγος του Βαγγέλη Λάζου των εκδόσεων "Δωδώνη" (Αθήνα - Γιάννενα). Έργα της: "Μια ζωή Μαρία", ποίηση, "Η διάρρηξη", διηγήματα, "Μακρυγιάννη, οράματα;", σύνθεση κειμένων για το θέατρο, "Ρωμαίος, Ιουλιέτα και μετά τι;", θεατρικό, "Τα δυο αδέρφια μου... κι εγώ", λογοτεχνία για παιδιά, "Επειδή... κουράστηκαν", λογοτεχνία για παιδιά. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά θεατρικά των Ζενέ, Καμύ, Ιονέσκο, Ζιρωντίν, Σαλακρού, κ.ά., και έχει την ευθύνη της θεατρικής σειράς των εκδόσεων "Δωδώνη".
Γεννήθηκε στη Βενετία το 1707 και πέθανε στο Παρίσι το 1793. Ονομαστός Ιταλός κωμωδιογράφος. Είναι ο ανανεωτής της Ιταλικής κωμωδίας. Κατόρθωσε να παραμερίσει τη χονδροειδή και χυδαία φάρσα και στη θέση της να θεμελιώσει την κωμωδία των χαρακτήρων, η οποία ουσιαστικά αποτελεί μια επιστροφή στην κωμωδία του Μένανδρου. Η φήμη του πολύ γρήγορα πέρασε τα όρια της πατρίδας του και τα έργα του πάιχτηκαν και στο Παρίσι ακόμα. Το 1932 κυκλοφόρησαν τα "Άπαντά" του στην Ιταλία σε 37 τόμους: Πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν και στα ελληνικά, όπως "Η αρετή της Πάμελας" (1971), και "Η στοχαστική χήρα" (1971). Μεγαλύτερη όμως υπήρξε η διάδοση των κωμωδιών του Γκολντόνι μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Σ΄ αυτό συνέβαλε η πρωτοβουλία του ηγεμόνα της Βλαχίας Ι. Καρατζά, ο οποίος μεταξύ 1834-1838 εξέδωσε σε δύο τόμους τις εκλεκτότερες κωμωδίες του Ιταλού κωμωδιογράφου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεράσιμος Σπαταλάς (1887-1971). Ο Γεράσιμος Σπαταλάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Από το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1911 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Ωδές. Από το 1915 συνεργάστηκε με διάφορα αθηναϊκά περιοδικά, όπου δημοσίευσε ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, μελέτες, κριτικές και αξιόλογες λογοτεχνικές μεταφράσεις (από έργα των Δάντη, Αριόστο, Ντʼ Aννούντσιο, Όμηρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη κ.α.), ενώ υπήρξε εκδότης του περιοδικού Μαύρος Γάτος (1919-1921), που θεωρήθηκε ως σταθμός στην εξέλιξη των νεοελληνικών γραμμάτων. Η κριτική του δραστηριότητα ανήκει στην παράδοση που είχε δημιουργήσει η Επτανησιακή Σχολή. Σημαντική υπήρξε η συμβολή του στη μελέτη του έργου του Διονυσίου Σολωμού. Ο Σπαταλάς πήρε μέρος και στην κριτική διαμάχη ανάμεσα στον Κώστα Βάρναλη και τον Γιάννη Αποστολάκη με τα μελετήματα Η ποίηση στη ζωή μας και η εγωπάθεια, η άγνοια και η ακρισία του κυρίου Γιάννη Αποστολάκη και Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική και οι φυσικές υπερβολές της πολεμικής κριτικής, ενώ πραγματοποίησε και κριτικές εκδόσεις μέρους του σολωμικού έργου. Πρέπει επίσης να αναφερθεί η έρευνά του γύρω από τη νεοελληνική μετρική, ενώ το σύνολο των μελετών του ξεπερνάει τις τριακόσιες. Το σύνολο του γραπτού του έργου περιλαμβάνει και το θεατρικό έργο Ο κληρονόμος της Τσάτσας (που τιμήθηκε το 1925 με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γεράσιμου Σπαταλά βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Σπαταλάς Γεράσιμος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Δάφνης Κώστας, «Γεράσιμος Σπαταλάς», Νέα Εστία90, ετ.ΜΕ΄, 1η/8/1971, αρ.1058, σ.1027-1028 και χ.σ., «Σπαταλάς Γεράσιμος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
