"Χριστός κι απόστολος, καλέ αυτή η γυναίκα έχει σαλέψει!" φώναξε τώρα η μητέρα της Κίττι. "Κάθεται και λέει στο παιδί για βρικόλακες και του μαθαίνει πως να σφάζει κότες και χήνες! Τι όφελος που το πάω, κάθε μέρα, σε νηπιαγωγείο γερμανικό;"
"Γιατί; Δεν τρώνε μήπως οι Γερμανοί κοτόπουλα και χήνες;" ρώτησε η κυρία Βίντρικ. "Γι' αυτούς ακριβώς τα σφάζουνε. Στο γερμανικό νηπιαγωγείο το παιδί συναναστρέφεται με ορνιθοκτόνους".
Και άρχισε πάλι καβγάς τρομερός για το αν το παιδί συναναστρέφεται με ορνιθοκτόνους στο γερμανικό νηπιαγωγείο. Και εφόσον η πλειοψηφία τάχτηκε με το μέρος της κυρίας Βίντρικ, ότι δηλαδή τα κοτόπουλα τα σφάζουνε για τους Γερμανούς και μόνο, πήρε τον λόγο πάλι η μητέρα της Κίττι και είπε πως θα στείλει το παιδί της στο γαλλικό νηπιαγωγείο, προκειμένου ν' αποφύγει τυχόν ορνιθοκτόνους και βρικόλακες.
"Στο εγγλέζικο νηπιαγωγείο να το στείλετε το παιδί. Οι Εγγλέζοι τρώνε το δικό μας μπέικον μονάχα", είπε ο γέρος αστυφύλακας με ύφος εμπειρογνώμονα.
"Ναι, βέβαια, να το στείλετε το παιδί στους χοιροκτόνους", φώναξε η κυρία Βίντρικ γελώντας και κρέμασε το σαγόνι της χαλαρό σαν να μην ήτανε καθόλου κυρία. . . (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)