Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9786185346614
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο ανά χείρας συλλογικός τόμος επιδιώκει να συμβάλει στη συνέχιση και στη διεύρυνση της επιστημονικής προσέγγισης, αλλά και στην επίρρωση του διαλόγου, γύρω από τους τομείς της ιστορίας, της εκπαίδευσης, και του πολιτισμού των προσφύγων του 1922. Επιπλέον αποσκοπεί στο να ενεργοποιήσει τη «διαγενεακή μνήμη» των απογόνων των προσφύγων, αναφορικά με όσα συνέβησαν από τη Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι και σήμερα. Ακόμα στους σκοπούς της έκδοσης αυτής συμπεριλαμβάνονται, η ανάδειξη των ιδιαίτερων πολιτισμικών και κοινωνικών καταβολών των επί μέρους ομάδων που συγκροτούσαν το προσφυγικό τοπίο του ’22, καθώς και η αποτύπωση και η κριτική προσέγγιση των συνθηκών προσφυγοποίησης εγκατάστασης και αποκατάστασής τους στην Ελλάδα Οφείλουμε τέλος να επισημάνουμε ότι ο τόμος αυτός φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως ένα πολύτιμο εργαλείο για ερευνητές, φοιτητές και για κάθε ενδιαφερόμενο, και να τροφοδοτεί τη συνεχή επιστημονική αναζήτηση, συμβάλλοντας στην ευρύτερη κατανόηση του προσφυγικού φαινομένου του 1922.
Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Μνήμων, Σύγχρονα Θέματα, θεωρία και Κοινωνία, Φιλολογική κ.ά.
Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.
Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) είναι πρωτοβάθμια Καθηγήτρια με γνωστικό αντικείμενο "Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης" στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρίας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και της Διεθνούς Ένωσης Ιστορικών της εκπαίδευσης (ISCHE). Έχει γράψει 9 ιστορικά βιβλία και δύο μυθιστορήματα.
Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Δρ Κώστας Κασβίκης είναι δάσκαλος και αρχαιολόγος. Είναι διορισμένος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και από το ακαδημαϊκό έτος 2006 εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας στο ΠΤΔΕ Φλώρινας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και έχει μετεκπαιδευτεί στο Διδασκαλείο του ΠΤΔΕ Θεσσαλονίκης «Δημ. Γληνός». Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και στο ίδιο τμήμα πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή («Αρχαιολογικές αφηγήσεις και εκπαίδευση. Ανάλυση περιεχομένου και εικονογράφησης στα σχολικά εγχειρίδια του Δημοτικού»). Έχει εργαστεί ως ερευνητής σε ελληνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα και έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει εκπαιδευτικά προγράμματα σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία (Προϊστορική Τούμπα Θεσσαλονίκης, Παλιάμπελα Κολινδρού, Τελόγλειο Ίδρυμα, Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης). Έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο προσανατολίζεται σε ζητήματα διδακτικής της ιστορίας, μουσειοπαιδαγωγικής και αρχαιολογικής εκπαίδευσης.
Ο Ανδρέας Ανδρέου είναι αρχαιολόγος-ιστορικός. Σπούδασε αρχαιολογία, αρχαία ιστορία και βυζαντινολογία στο Πανεπιστήμιο του Mainz της Γερμανίας, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην κλασική αρχαιολογία. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και σημαντικό αριθμό άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με θέμα τη διδακτική της ιστορίας, την τοπική ιστορία και τη μουσειακή εκπαίδευση, αντικείμενα τα οποία διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, ως αναπληρωτής καθηγητής.
Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Μυτιλήνης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Παιδαγωγικής (Διδακτική της Ιστορίας με νέες τεχνολογίες). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Π.Τ.Δ.Ε. Φλώρινας. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1990. Είναι γνώστης της αγγλικής και της τουρκικής γλώσσας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ζητήματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, διδακτικής και νέων τεχνολογιών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία· μετά από επιτόπια έρευνα έχει καταγράψει, τεκμηριώσει και ψηφιοποιήσει υλικά αντικείμενα-κειμήλια· έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις για τη συλλογή προφορικού υλικού που αφορά στον προσφυγικό ελληνισμό. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.