Η διερεύνηση του λαϊκού πολιτισμού τ' Απεράθου, ως μέρους του ευρύτερου πολιτισμικού συστήματος της Νάξου, στη μεταβατική εποχή που οριοθετήθηκε ανάμεσα στις αρχές του 20ού αιώνα και στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, ανέδειξε την ολοκληρωμένη εικόνα της πολιτισμικής παράδοσης μιας κοινότητας που χαρακτηρίζεται από γεωτοπικές ιδιαιτερότητες. Η ορεινή γεωμορφία, τα ορυχεία της σμύριδας, οι μικρές καλλιεργήσιμες γαίες, υπήρξαν οι παράμετροι που καθόρισαν αφενός τις παραγωγικές δραστηριότητες των κατοίκων (κτηνοτροφία, ελαιοκαλλιέργεια και αμπελοκαλλιέργεια, μύηση στην πρωτογενή βιομηχανική εργασία-εξόρυξη σμύριδος) και αφετέρου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτισμικής παράδοσης τ' Απεράθου.
Η μελέτη στηρίχτηκε στις μνήμες των κατοίκων αλλά και σε διάφορα έγγραφα και αρχεία τα οποία φωτίζουν πτυχές της τοπικής κοινωνίας και γενικά της πολιτισμικής παράδοσης. Μνήμες κοινωνικές, που δεν περιορίζονται μόνο στην αναφορά και την περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος, αλλά σχολιάζουν με κάθε τρόπο το παρόν, τις σύγχρονες συνθήκες ζωής μας. Το σημαντικότερο όμως είναι που ανασυγκροτούν έστω και θραυσματικά τον πολιτισμό ενός τόπου στις διάφορες εκφράσεις του. Ένα πολιτισμό που απέχει μερικές δεκαετίες και παρά τις αλλαγές και τους μετασχηματισμούς που έχουν πραγματοποιηθεί οι κάτοικοι της τοπικής κοινωνίας τον κουβαλούν μέσα τους ακόμα ζωντανό