Να, λοιπόν, μία από τις μεγάλες ιστορίες των καιρών μας που δεν έχει ειπωθεί: η ιστορία της ομάδας των αρχηγών του στρατού, στους οποίους εναποτέθηκε η απόβαση στην υπό ναζιστική κατοχή Ευρώπη και η απελευθέρωσή της. Ήταν σύμμαχοι αλλά συχνά κι ανταγωνιστές, που πάλευαν αναμεταξύ τους για εξουσία κι υπεροχή. Θεωρητικά πολεμούσαν τους Γερμανούς, αλλά ορισμένες από τις σκληρότερες μάχες δόθηκαν ανάμεσά τους. Κεντρικός ήρωας ο Αμερικανός Ανώτατος Διοικητής, Ντουάιτ Ντέιβιντ Αϊζενχάουερ -ειλικρινής, αναποφάσιστος, προσπαθώντας εναγωνίως να κρατήσει τους Συμμάχους ενωμένους. Απέναντί του ο αυταρχικός Βρετανός Στρατάρχης Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, ο οποίος αγωνιζόταν ακατάπαυστα να επιβληθεί. Ανάμεσά τους κι άλλοι που έκαναν τους δικούς τους "εξωφρενικούς" ελιγμούς - ο ανισόρροπος Πάτον, ο αμείλικτος Μπράντλεϊ, οι αρχηγοί των βομβαρδιστικών όπως ο Σπάατζ, ο Βάντενμπεργκ, ο "Χασάπης" Χάρις και ο Λι-Μάλορι. Μετά τον πόλεμο υπήρξε μία συγκάλυψη. Η πλήρης αλήθεια ξεπρόβαλε μόνον αφότου ξεκίνησε την έρευνά του ο David Irving. Μεταξύ των ανακαλύψεών του ήταν και το άκρως αποκαλυπτικό ημερολόγιο εκείνου του σκοτεινού στρατηγού που ήταν "τα μάτια και τ' αφτιά" του Αϊζενχάουερ. Μέσα απ' αυτό κι από άλλες προσωπικές αφηγήσεις, βλέπουμε τον πόλεμο όπως πραγματικά τον έζησαν οι Στρατηγοί - καβγαδίζοντας για τις προτιμήσεις τους και την επιβράβευση. Υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις - η χρήση βασανιστηρίων από τον Ντε Γκωλ κατά των συμπατριωτών του καθώς και μια πιθανή απόπειρα των Συμμάχων να τον σκοτώσουν. Βλέπουμε έναν υψηλόβαμο Αμερικανό Στρατηγό να ξεπουλάει στρατιωτικές καραμπίνες σ' έναν έμπορο στο Λονδίνο και πολλά άλλα... "Ο πόλεμος των στρατηγών" αποτελεί μια κοινωνιολογική ιστορία της στρατιωτικής διοίκησης. Δείχνει πως οι φιλοδοξίες και οι προσωπικότητες των αντρών στην κορυφή επηρεάζουν την πορεία ενός πολέμου και τις ζωές των κοινών θνητών στο μέτωπο.