Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602116654
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Στην περίοδο 1562-1598, η Γαλλία συγκλονίσθηκε από την ένοπλη αναμέτρηση της δυναμικής προτεσταντικής μειονότητας με την καθολική πλειοψηφία. Στη διάρκεια των οκτώ θρησκευτικών πολέμων της περιόδου, οι Γάλλοι κλήθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο αμοιβαία αποκλειστικές συλλήψεις της «γαλλικότητας», τη μία θεμελιωμένη στην παραδοσιακή ταύτιση του Καθολικισμού με την εθνική υπόσταση και την άλλη εκκοσμικευτική, η οποία δομούσε την εθνική κοινότητα σε υπέρβαση του θρησκευτικού σχίσματος και στη βάση ενός μοναρχικού εθνικισμού. Το βιβλίο επικεντρώνεται στον «πόλεμο των λέξεων», τη μάχη της έντυπης προτεσταντικής και καθολικής προπαγάνδας στην περίοδο 1540-1590. Επιχειρεί να ανιχνεύσει τις πολλαπλές στρατηγικές που εκφράσθηκαν και στα δύο στρατόπεδα, όπως και στην πυκνή αλληλεπίδραση ανάμεσα στον έντυπο λόγο και στην περιρρέουσα προφορικότητα της γαλλικής κοινωνίας του 16ου αιώνα. Το βιβλίο στρέφεται και στην ιστορία της πολιτικής σκέψης για να καταγράψει τη διαμόρφωση της ριζοσπαστικής πολιτικής πρότασης των προτεσταντών αντιμοναρχικών, όπως και των καθολικών ζηλωτών. Η Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου πυροδότησε ένα κίνημα αμφισβήτησης της ελέω Θεού μοναρχίας. Προτεσταντικά αντιμοναρχικά κείμενα έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της βασιλικής εσχάτης προδοσίας, νομιμοποιώντας το δικαίωμα της εξέγερσης και της τυραννοκτονίας. Ανάλογες τυρραννοκτονικές θέσεις εξέφρασαν και οι καθολικοί ζηλωτές στις αρχές της δεκαετίας του 1590, όμως σε ένα ριζικά διαφορετικό, θεοκρατικό πλαίσιο υποταγής της εγκόσμιας εξουσίας και κοινωνίας. Ο "πόλεμος των λέξεων" ανάμεσα σε Προτεστάντες και Καθολικούς στη Γαλλία του 16ου αιώνα μπορεί τέλος να προσεγγισθεί με όρους προπαγανδιστικής αντιπαράθεσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης της Ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους.
Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, και άλλων πρωτοβουλιών οργάνωσης της ιστορικής έρευνας. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στις εκδόσεις "Γνώση", "Θεμέλιο" και τώρα "Νεφέλη", και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα". Οι πρώτες δημοσιευμένες εργασίες του ήταν: "Οι φιλελεύθεροι στην επανάσταση του 1862: Ο πολιτικός σύλλογος "Ρήγας Φεραίος"" (1980), "Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο 1830-1850" (1983), "Οι δυνατότητες πρόσληψης του μαρξισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (1984), "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία: Τα καταστατικά τους" (1985).
Η Έφη Γαζή είναι λέκτορας του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σπούδασε ιστορία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Essex (Μεγάλη Βρετανία). Έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ίδρυμα της Φλωρεντίας (1997) και υπήρξε μεταδιδακτορική υπότροφος του Πανεπιστημίου Princeton (ΗΠΑ). Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης, Αθηνών και Brown (ΗΠΑ). Έχει δημοσιεύσει τη μελέτη "Scientific National History: The Greek Case in Comparative Perspective (1850-1920)" καθώς και άρθρα σχετικά με ζητήματα διανοητικής και πολιτισμικής ιστορίας και ιστορίας της ιστοριογραφίας. Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Historein".
Ο Κώστας Γαγανάκης γεννήθηκε στη Γλασκώβη (Βρετανία) τον Μάρτιο του 1961. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και της Γλασκώβης, όπου το 1988 αναγορεύθηκε διδάκτορας στη Νεότερη Ευρωπαϊκή Ιστορία. Από το 1996 διδάσκει πρώιμη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικεύεται στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της Μεταρρύθμισης, με κύριο πεδίο αναφοράς τη Γαλλία των Θρησκευτικών Πολέμων του 16ου αιώνα. Πέρα από το πρώτο του βιβλίο ("Ο πόλεμος των λέξεων. Θρησκευτική διαμάχη και προπαγάνδα στη Γαλλία τον καιρό της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου", Αθήνα, Νεφέλη, 2003), έχει συγγράψει άρθρα σχετικά με την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της κρίσης της Μεταρρύθμισης, και με την ιστοριογραφία του 16ου αιώνα. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Historein/Ιστορείν.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
