Ο Πάσχων είναι ο άνθρωπος που ξεγυμνώνει την καρδιά του, τουλάχιστον όσο η γραφή επιτρέπει. Απογυμνώνεται, χωρίς να αξιώνει την επιδοκιμασία του κοινού. Εξομολογείται, χωρίς αυταπάτες. Αποκαλύπτει όσα οι περισσότεροι από εμάς, δεν τολμούμε να ομολογήσουμε ούτε στον εαυτό μας. Πάσχει γιατί δεν αποδέχεται τη ζωή όπως οι άνθρωποι την όρισαν. Μέσα του επαναστατεί, παλεύει, μα δεν το δείχνει. Προσαρμόζεται με συνειδητές μάσκες για να αμυνθεί, για να επιβιώσει. Αφηγείται: "Έπραξα πάντοτε αυτό που έπρεπε να πράξω, καταπνίγοντας αιματηρά τη θέλησή μου. Είμαι αυτός που έπρεπε να είμαι, δεν είχα το περιθώριο, την τόλμη, να χαράξω πορεία χωρίς τα δεσμά των Άλλων, χωρίς τις επίπλαστες αξίες τους, χωρίς τα επιβαλλόμενα καθήκοντα. Η ανώτερη συνείδησή μου δεν κατασκευάστηκε για να τους κρίνει, αλλά για να με δικάζει".