Μια νεαρή γαλλίδα ερωτεύεται το άγαλμα ενός νέου, που ανακαλύπτεται κατά τις ανασκαφές του μετρό της Αθήνας, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του 2004. Το άγαλμα ζωντανεύει. Μπορεί, λοιπόν, η αγάπη να πετύχει το ακατόρθωτο; Και πώς μπορεί να γεφυρωθεί η απόσταση δύο κόσμων που απέχουν μεταξύ τους 2.500 χρόνια; Αυτό είναι το βασικό θέμα και τα ερωτήματα που ξετυλίγονται μέσα από τις σελίδες του νέου έργου του Φώντα Λάδη που ονομάζεται "Ο Νέος των Αθηνών" και στο οποίο η αρχαιολογία -με όλη τη συναφή θεματολογία- εισβάλλει ορμητικά άλλη μια φορά στο λογοτεχνικό χώρο. Αν και το έργο διαπραγματεύεται διαχρονικά θέματα, όπως ο έρωτας, ο χρόνος και ο θάνατος, με εκτεταμένες αναφορές στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, είναι σύγχρονο στην πλοκή και τη δράση του, η οποία, με παράλληλες αναφορές σε θέματα όπως η αρχαιοκαπηλία κ.ά., ξετυλίγεται στην Αθήνα - στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Στάδιο του Αρδηττού και την Ακρόπολη αλλά και στο Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο. Βασικοί πρωταγωνιστές του έργου είναι ο Απολλόδωρος, πολεμιστής από τη φυλή του Κέκροπα από τον αθηναϊκό δήμο της Αιξωνής και η Ζακλίν Ντυμπώ. Δίπλα στους δύο κινούνται, με ενεργό ρόλο, Έλληνες αρχαιολόγοι, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Υπουργός Πολιτισμού, ξένες προσωπικότητες, αλλά και Έλληνες και ξένοι αστυνομικοί -ανάμεσά τους και ένας ντέτεκτιβ- που παρεμβαίνουν καθώς το άγαλμα του Νέου των Αθηνών εξαφανίζεται, καθ΄ οδόν προς το εξωτερικό, όπου μεταφέρεται, για να εκτεθεί, μαζί με άλλα ευρήματα σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Ποια είναι η κατάληξη; Καλύτερα είναι ο αναγνώστης να μην ξέρει την περαιτέρω εξέλιξη της ιστορίας, για να βρει μέσα στο ίδιο το έργο την τελική απάντηση -αν υπάρχει- στα θεμελιώδη ερωτήματα που σταδιακά προβάλλουν.