Το πεζογράφημα "Ο Μήτης" βγαίνει από το ίδιο ψυχικό υπόστρωμα [της Αγιάννας], σε φόρμα αφηγηματική, και ξετυλίγει εικόνες μιας αυτοβιογραφικής αφήγησης των πρώτων παιδικών χρόνων, στην Αγία Άννα. Ο παππούς, ο Μήτης, είναι η δυναμική και ανεξάντλητη πνοή, που φυσά ηρωισμό, αισιοδοξία και κρυμμένα μυστικά της ψυχής, είναι όλα όσα φτιάχνουν έναν χαρακτήρα από παιδί και είναι η ακριβή περι-ουσία του αυτοβιογραφούμενου, μια συμπυκνωμένη της μορφή. Παράλληλα, παρουσιάζονται ατομικά πορτρέτα, της οικογένειας και του χωριού, ή επεισόδια και γεγονότα, έτσι που να έχουμε μια σύνθεση από ψηφίδες, στη μορφή μιας σάγκα. Εκείνος όμως που φαίνεται να πρωταγωνιστεί είναι ο τόπος, η Αγία Άννα, αφού ιστορούνται πρόσωπα και γεγονότα της δικής του ιστορίας, από τα πιο καθημερινά μέχρι τον βομβαρδισμό των Γερμανών και τα τραγικά θύματά του. Όλο το αφήγημα μας δίνει σε σμίκρυνση τη ζωή της Αγίας Άννας, από τα μισά του 19ου αιώνα κι ύστερα. Ο Μήτης δεν είναι ιστορία αλλά θραύσματα της μεγάλης ιστορίας, όπως «μοιράζονται» στις ζωές πραγματικών ανθρώπων και όπως έχουν βιωθεί και έχουν δοκιμάσει τις αντοχές τους. Ο Διακομόπουλος, με το βιβλίο του αυτό, προσφέρει τη δική του λογοτεχνική μαρτυρία στην επανανάγνωση του χρόνου, ανασύροντας ψυχικό μετάλλευμα από τα μακρινά βιώματα της μικρής του πατρίδας. Γεωργία Λαδογιάννη