Είναι λίγες οι ημερομηνίες στη ζωή ενός ανθρώπου που σχετίζονται με τη μεγάλη ιστορία και μένουν χαραγμένες βαθιά στα αυλάκια του μυαλού του. Λίγες οι μέρες εκείνες στις οποίες ανατρέχοντας κάποιος θα μπορέσει να τις αναπλάσει, να τις ζήσει ξανά λεπτό προς λεπτό, να επαναφέρει στη μνήμη του τις συγκινήσεις των στιγμών. Η 18η του Οκτώβρη 1981 είναι μια από αυτές - αν δεν υπήρχε η 5η Ιούλη 2015, η μέρα του δημοψηφίσματος, ενδεχομενως να ήταν η τελευταία.Και αυτό συμβαίνει γιατί οι πληθυσμιακές ομάδες που ένιωθαν να βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας, συμμετέχοντας στο κοινωνικό γιγνεσθαι σαν συμπληρωματικό στοιχείο, βρέθηκαν στο επίκεντρο της πολιτικής του κόμματος που μόλις κέρδισε με εμφατικό τρόπο τις εκλογές. Η 18η του Οκτώβρη 1981 αποτελει τομή στη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Ακόμη κι αν το σύνολο των συστημικών διανοούμενων η δημοσιολογούντων και των αντιστοιχων μέσων μαζικής ενημέρωσης την έχουν δαιμονοποιήσει, στο θυμικό και το φαντασιακό αυτών των πληθυσμιακών ομάδων που εξακολουθούν να κινούντια εντός της περιμέτρου του κύκλου των "μη προνομιούχων" παραμένει μέρα απελευθέρωσης από τα πολιτικοκοινωνικά δεσμά που επέβαλλαν το βαθύ κράτος και το παρακράτος της μεμφυλιάκης Δεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και της Αλλαγής ήταν η ιστορική αναγκαιότητα. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε, το ιστορικό μας καθήκον θα επέτασσε να το επινοήσουμε.