(Ο συγγραφέας, ντυμένος σεμνά και μαζεμένος, παρουσιάζει το έργο του στον αναγνώστη)
ΚΥΡΙΕ,
Έχω την τιμή να σας παρουσιάσω ένα νέο μου πόνημα. Εύχομαι να σας πετύχω σε κάποια από εκείνες τις ευτυχείς στιγμές όπου απαλλαγμένος από τις έννοιες, υγιέστατος, ικανοποιημένος από τις δουλειές σας, την ερωμένη σας, την όρεξή σας, θα ευαρεστηθείτε να αφιερώσετε λίγες στιγμές στην ανάγνωση του "Κουρέα της Σεβίλης"· γιατί για να είστε ευχάριστος άνθρωπος και επιεικής αναγνώστης όλα τα παραπάνω αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση.
Εάν όμως κάποιο ατυχές γεγονός έχει διαταράξει την υγεία σας, αν η οικονομική σας κατάσταση διακυβεύεται, αν η καλή σας έχει αθετήσει τις υποσχέσεις της, αν το γεύμα σας δεν σας ικανοποίησε και η πέψη σας ταλαιπωρεί, ε, τότε! αγνοήστε τον Κουρέα μου. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή: υπολογίστε τις δαπάνες σας, μελετήστε την επιχειρηματολογία του αντιπάλου σας, ξαναδιαβάστε το σημείωμα που σας έστειλε αιφνιδιαστικά η Ρόζα, ή καταφύγετε στα αριστουργήματα του Τισό περί εγκρατείας, και κάντε σκέψεις περί πολιτικής, οικονομίας, διαιτητικής, φιλοσοφίας ή ηθικής. [...]
Η Μαρία Πορτολομαίου γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1946 στην Τιθορέα Λοκρίδας. Συγγραφέας, μεταφράστρια, ηθοποιός και σκηνοθέτης, σύζυγος του Βαγγέλη Λάζου των εκδόσεων "Δωδώνη" (Αθήνα - Γιάννενα). Έργα της: "Μια ζωή Μαρία", ποίηση, "Η διάρρηξη", διηγήματα, "Μακρυγιάννη, οράματα;", σύνθεση κειμένων για το θέατρο, "Ρωμαίος, Ιουλιέτα και μετά τι;", θεατρικό, "Τα δυο αδέρφια μου... κι εγώ", λογοτεχνία για παιδιά, "Επειδή... κουράστηκαν", λογοτεχνία για παιδιά. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά θεατρικά των Ζενέ, Καμύ, Ιονέσκο, Ζιρωντίν, Σαλακρού, κ.ά., και έχει την ευθύνη της θεατρικής σειράς των εκδόσεων "Δωδώνη".
Γρηγόρης Γρηγορίου (1919-2005). Γεννήθηκε στην Αθήνα από εύπορη αστική οικογένεια. Σπούδασε Νομική και ξένες γλώσσες, αλλά τον κέρδισε ο κινηματογράφος. Κατά την περίοδο της κατοχής πολέμησε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ.
Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε την καριέρα του ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος με την ταινία "Ο κόκκινος βράχος". Το "Πικρό ψωμί" ανοίγει το δρόμο του νεορεαλισμού στην Ελλάδα, αν και ο ίδιος υποστήριξε ότι η νοοτροπία και αισθητική του είχε επηρεαστεί περισσότερο από τον γαλλικό κινηματογράφο του Ρενουάρ και του Καρνέ.
Μέχρι το 1971, που σταμάτησε να κάνει κινηματογράφο, γύρισε τριάντα μεγάλου μήκους ταινίες. Εκτός από τον κινηματογράφο, σημαντική ήταν η παρουσία του στο θέατρο και την τηλεόραση. Παράλληλα μετέφρασε έργα του αρχαίου ελληνικού και ξένου θεάτρου και δίδαξε σε σχολές θεάτρου και κινηματογράφου.
Γάλλος δραματουργός (1732-1799), που γεννήθηκε και έζησε όλα τα χρόνια του στο Παρίσι. Υπήρξε καθηγητής μουσικής των θυγατέρων του Λουδοβίκου 15ου και ιδρυτής της Societe des auteurs et compositeurs dramatiques (1777), μέσω της οποίας πέτυχε, με την επικράτηση της Γαλλικής Επανάστασης, την κατοχύρωση για πρώτη φορά των συγγραφικών δικαιωμάτων. Τα κυριότερα έργα του παρουσιάστηκαν στην Comedie-Francaise: "Eugenie", δράμα σε πέντε πράξεις, 1767, "Les Deux Amis, ou le Negociant de Lyon", δράμα σε πέντε πράξεις, 1770, "Tarare", μελόδραμα σε πέντε πράξεις, 1787, "Trilogie de Figaro, ou Le roman de la famille Almaviva": "Le Barbier de Seville ou la Precaution inutile" ("Ο κουρέας της Σεβίλλης"), κωμωδία σε πέντε πράξεις, 1775, πάνω στην οποία βασίστηκε η όπερα του Rossini του 1815, "La Folle journee, ou le Mariage de Figaro" ("Οι γάμοι του Φίγκαρο"), κωμωδία σε πέντε πράξεις, 1785, πάνω στην οποία βασίστηκε η όπερα του Mozart "Le Nozze di Figaro", σε ιταλικό λιμπρέτο του Lorenzo da Ponte, του 1786, "L΄Autre Tartuffe, ou la Mere coupable", ηθικό δράμα σε πέντε πράξεις, 1792, "Memoires", απομνημονεύματα σε φύλλα, 1799.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
